تفسیر سوره‌ی عصر
﴿ وَٱلۡعَصۡرِ ١ إِنَّ ٱلۡإِنسَٰنَ لَفِي خُسۡرٍ ٢ إِلَّا ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّٰلِحَٰتِ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلۡحَقِّ وَتَوَاصَوۡاْ بِٱلصَّبۡرِ ٣ ﴾[سورة العصر].
خداوند در این سوره به عصر سوگند یاد کرده؛ و خداوند به هر کدام از مخلوقات خود که بخواهد، می‌تواند سوگند یاد کند، اما هیچ‌کس حق ندارد جز خدا، به کس دیگری سوگند یاد کند؛ خداوند به عصر یعنی روزگار سوگند خورده که انسان‌ها همه زیانمندند، مگر کسانی که ایمان آورده‌اند و کارهای شایسته و بایسته انجام می‌دهند، و آن‌ها کسانی هستند که حق را شناخته‌اند و با عمل خود آن را تصدیق نموده‌اند. عمل صالح شامل کردارهای ظاهر و نهان، واجب و مستحب می‌آید که به حقوق خداوند و بندگان تعلق دارد. و سفارش به حق و خیر شامل ایمان و عمل صالحی می‌آید که مسلمانان در حق همدیگر چنین سفارشاتی را انجام می‌دهند و یکدیگر را بدان تشویق می‌نمایند، و تواصی به صبر شامل صبر در مقابل فرامین الهی و دوری از گناه و معصیت و هم‌چنین در برابر مقدرات سخت و نارحت کننده می‌آید.