۳- تمائم
تمائم جمع تمیمه است، به مهره و تعویذهایی گفته می‌شود که برای دفع چشم زخم به گردن اطفال می‌آویزند.
اسلام آن را منع کرده است چون جز خدا کسی نمی‌تواند مضرات و آسیب‌ها را برطرف سازد، پیامبر خدا در این زمینه چنین می‌فرماید:
«من تعلق تمیمة فلا أتم الله له، ومن علق وَدَعةً فلا أوْدعَ الله له» [۲۲].
«هرکس مهره‌ای را به گردن آویزد، خدا کارش را به اتمام نرساند، و هرکه صدف را آویزان نماید خدا وی را نگه ندارد».
بنابه گفته عده‌ای از علما – که‌این رای هم قوی‌تر است – به گردن آویختن هیچ چیز اعم از قرآن و اشیاء دیگر، جایز نمی‌باشد، چون نصوص منع کننده شامل همه‌ی موارد است و از طرفی دیگر بخاطر ریشه‌کن کردن راه‌های منتهی به شرک که مبادا غیر از قرآن هم آویخته شود، لازم است عدم تجویزش را ترجیح داد [۲۳].
و اما آویخته‌هایی که از غیر قرآن و چیزهای مشروع استفاده شده باشد شرک محسوب می‌شود، حدیث: «من عَلَّقَ تمیمة فَقد أشْرَكَ» [۲۴].
«هرکس مهره‌ای را آویزان کند گرفتار شرک ورزی شده است» نیز بر اینگونه موارد حمل می‌شود.
[۲۲] امام احمد در احادیث شماره: ۴، ۱۵۴، ۱۵۶ روایت کرده است. [۲۳] ابن مسعود، ابن عباس و تابعین چنین دیدگاهی دارند، استاد ابن باز نیز دیدگاه ایشان را مورد پسند قرار داده است. [۲۴] السلسلة الصحیحة ش ۴۹۲ ، صحیح الجامع ۶۳۹۴.