احسان [۲۸۶]
دین اسلام و تعالیم بزرگ‌منش و سازنده‌ی آن به ما فرمان می‌دهد که در تمامی اعمال ظاهر و باطن خود احسان و نیکوکاری را پیشه سازیم، اخلاص در عبادت این است که تمامی عبادات، خالصانه برای خداوند انجام گیرند و خالی از شرکی باشد که موجب ابطال عبادت می‌شود، و احسان و نیکی با یتیمان، فقرا و مساکین این است که با مهربانی و عطوفت با آنان برخورد شود و وظایف خود را در قبال آنان انجام دهید و در حد توان کمک مالی را با آنان برقرار نمایید و شادی و سرور را در میانشان فراهم سازید، و احسان با تمام مردم این است که مصالح دینی و دنیایی آنان را محفوظ بدارید، و احسان با حیوانات این است که با مهربانی با آنان برخورد شود و باری اضافی بر پشتشان تحمیل نشود و با دلی سخاوتمندانه تأمینات آنان، فراهم گردد و هم‌چنین احسان عبارت است از اینکه برای عموم مسلمانان خیر و نیکی را در نظر داشت، زیرا در اسلام رساندن خیر و نیکی به همه‌ی مسلمانان مقامی رفیع و بلند را دارد و نشانه‌ی کمالِ اخلاق می‌باشد.
[۲۸۶] به نقل از کتاب «دلیل المسلم».