ملاحظات
نخست: طواف کننده می‌تواند بدون مقید بودن به دعاهای قرآن و سنت هر دعایی که دوست داشته باشد، بخواند و از خداوندﻷطلب نماید، اما کسی که دعاهای خوب را نمی‌داند، بهتر این است که در طواف یا سعی و ... قرآن را قرائت نماید و یا اینکه به ذکر و تسبیح خداوندﻷبپردازد و هم‌چنین بهتر این است که خود به تنهایی طواف و سعی را انجام دهد و برخی اوقات نیز بهتر آن است که کسی به او طواف و سعی را انجام دهد.
دوم: در روزهای حج، بسیار دعا بخواند و از خداوند نزدیک شود و سعی بر آن داشته باشد که از ارتکاب گناه و معاصی بپرهیزد و از ترک نماز و به تأخیر انداختن آن و مشغول شدن به لهو و لعب دوری گزیند.
سوم: برای زنان حرام است که خود را بیارایند و برای انجام ارکان حج و یا بازار و ... با آرایش به میان مردان بیرون بیایند.
چهارم: و اینکه برخی از مردم، شیخ طریقت را جلو پیشانی خود تصویر می‌کشد و با تعظیم و تقدیس و خوف و ذلت در برابر او، ارکان حج را انجام می‌دهد، کاری کاملا اشتباه را انجام داده و با این عمل خود، به توحید خداوندﻷدر عبادت ضربه وارد می‌کند، زیرا چنین تصوری باید تنها برای خداوندﻷصورت گیرد، چون تنها او از درون انسان خبر دارد، پس هرگاه شیخی محل و جایگاه این بینش و تصور بلند مرتبه را اشغال نماید، بدون شک این شرک محسوب می‌گردد و هم‌چنین برپا داشتن اذکار طبق روش صوفیه در این مکان‌ها و حتی در سایر نقاط جهان، جزو بدعت در دین می‌باشد و هم‌چنین جایز نیست که اذکاری خوانده شود که از پیامبر جو اصحاب و سلف صالح نقل نشده است.