بیمار چگونه طهارت را انجام می‌دهد؟
(۱) واجب است بیمار به وسیله‌ی آب طهارت نماید، برای حدث اصغر وضو گرفته و برای حدث اکبر غسل می‌نماید.
(۲) اگر توانایی استعمال آب را نداشت، از این‌رو که بترسد با استعمال آب بیماریش افزایش یابد و یا اینکه دیر بهبود شود، در هر دو صورت تیمم می‌نماید.
(۳) برای انجام تیمم باید با دستانش یک ضربه را بر خاکی پاک بکوبد، سپس آن را بر صورت و دستانش بمالد.
(۴) اگر شخص بیمار نتوانست خود طهارت نماید، باید شخصی دیگر برای او وضو گرفته و یا تیمم نماید.
(۵) اگر در عضوی از اعضای وضو، زخمی وجود داشت و غسل آن باعث ناراحتی می‌شد، باید دستانش را خیس کرده، سپس آن را بر زخم بمالد، اگر مالش آب نیز بدو ضرر می‌رساند، پس باید تیمم نماید.
(۶) اگر عضوی از اعضای وضو شکسته بود و با پارچه‌ای آن را بسته بود، باید به جای غسل، آن را با دستانی خیس مالش دهد و نیازی به تیمم ندارد، زیرا مسح آب جای غسل را می‌گیرد.
(۷) تیمم با کوبیدن دست‌ها روی دیوار و یا هر چیز دیگری که غبار داشته باشد، جایز است، اما اگر دیوار با چیزی اعم از چسپ و یا رنگ پوشیده شده بود، تیمم بدان جایز نمی‌باشد، مگر اینکه غباری داشته باشد.
(۸) اگر تیمم روی زمین، دیوار و چیز دیگری که غار داشته باشد، ممکن نبود، اشکالی ندارد اگر خاک را داخل کیسه‌ای نمایند و از خاک آن تیمم را انجام دهند.
(۹) اگر برای نمازی تیمم را انجام داد و تا نماز بعدی هیچ یک از مبطلات وضو بدو دست نداد، پس با همان تیمم نخست نماز دومی را می‌خواند و تیمم را اعاده نمی‌نماید، زیرا او هنوز طاهر است و چیزی طهارتش را باطل نگردانده است.
(۱۰) پاک نمودن بدن از نجاسات بر بیمار واجب است، اما اگر نتوانست آن را از خود بزداید، پس با همان حال نمازش را می‌خواند و اعاده‌ی نماز نیز بر او لازم نمی‌باشد.
(۱۱) بیمار باید با لباسی پاک نماز را بگذارد، پس هرگاه لباسش آلوده شد، واجب است آن را بشوید و یا اینکه لباس دیگری را بپوشد که پاک باشد، اما اگر برای او چنین چیزی ممکن نبود، باید با همان حال نمازش را بگذارد و اعاده‌ی نماز نیز بر او واجب نمی‌باشد.
(۱۲) بیمار باید روی پارچه و مکانی پاک نمازش را بگذارد، پس هرگاه جایگاهش آلوده شد، واجب است شسته شود و یا اینکه آن را با دیگری عوض کرده یا اینکه پارچه‌ای پاک را روی آن پهن می‌نماید، اما اگر چنین چیزی ممکن نبود، باید با همان حال نمازش را بگذارد و اعاده‌ی نماز نیز بر او واجب نمی‌باشد.
(۱۳) برای بیمار جایز نیست که نمازش را به تأخیر بیندازد، از این‌رو که توانایی طهارت را ندارد، بلکه باید در حد توان طهارت نماید و سپس در وقت مقرر نماز را بگذارد، اگر چه بر بدن، لباس و یا جا نمازش چیزی آلوده وجود داشته باشد که نتواند آن را رفع نماید.