تفسیر سوره‌ی ناس
﴿ قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلنَّاسِ ١ مَلِكِ ٱلنَّاسِ ٢ إِلَٰهِ ٱلنَّاسِ ٣ مِن شَرِّ ٱلۡوَسۡوَاسِ ٱلۡخَنَّاسِ ٤ ٱلَّذِي يُوَسۡوِسُ فِي صُدُورِ ٱلنَّاسِ ٥ مِنَ ٱلۡجِنَّةِ وَٱلنَّاسِ ٦ ﴾[سورة الناس].
این سوره مشتمل بر پناه جستن به پروردگار و پادشاه و فرمانروای مردمان در برابر شیطان است، آن شیطانی که پایه و اساس تمامی مصیبت‌ها و فاجعه‌ها است، و در سینه‌ی مردمان به وسوسه می‌پردازد و بدی را در صورتی زیبا نمایان می‌کند و مردم را برای روی آوری بدان تشویق می‌نماید، و کارهای نیک را در صورتی زشت و پلید نمایش می‌دهد و مردم را از آن باز می‌دارد؛ شیطان همیشه این وسوسه‌ها را برای آدمیزاد می‌آفریند و به کار و فعالیت خویش ادامه می‌دهد، اما هرگاه بنده به ذکر خدا پرداخت و در برابر شیطان از خدا یاری جست، شیطان کنار می‌کشد و از وسوسه دست برمی‌دارد؛ پس لازم و ضروری است که انسان در برابر وسوسه‌های شیطان به ربوبیت خدای مردمان پناه جوید و از او طلب یاری نماید، و باید به الوهیت و فرمانروایی خداوند پناه جویند که خداوند آن‌ها را به خاطر آن آفریده است.
وسوسه کننده همچنان که در میان جنیان وجود دارد در میان انسان‌ها نیز وجود دارد، به همین خاطر خداوند متعال فرمود: ﴿ مِنَ ٱلۡجِنَّةِ وَٱلنَّاسِ ٦﴾.