دهم: ارتکاب زنا
زنا از منظر اسلام به عنوان یکی از گناهان بزرگ و کرداری زشت محسوب می‌گردد که بنیان اخلاق و جوامع را متلاشی کرده و زمینه اختلاط نسب‌ها، فروپاشی خانواده‌ها و از بین رفتن تربیتی صحیح را فراهم می‌سازد. و از سوی دیگر، فرزندان زنا‌زاده تلخی جنایت و ناخوشایندی جامعه را نیز به وضوح احساس می‌کنند، و لذا قرآن کریم چه خوب می‌فرماید:
﴿ وَلَا تَقۡرَبُواْ ٱلزِّنَىٰٓۖ إِنَّهُۥ كَانَ فَٰحِشَةٗ وَسَآءَ سَبِيلٗا ٣٢ ﴾[الإسراء: ٣٢].
«و به زنا نزدیک نشوید که زنا گناه بسیار زشت و بدترین راه و شیوه است».
یکی دیگر از آثار منفی و مخرب زنا انتشار بیماری‌های مهلک جنسی است، پیامبر خدا جمی‌فرماید:
«ما انتشرت الفاحشة فی قوم قط حتى یعلنوا بها، إلا فشا فیهم الطاعون والأمراض، التی لم تكن فی أسلافهم» [۲۹۳].
«زنا و بدرفتاری میان هر قومی منتشر شود، خداوندﻷایشان را به طاعون و بیماری‌هایی بی‌سابقه‌ای مبتلا می‌سازد».
از این رو اسلام همه راه‌های منتهی بدان را از قبیل پرهیز از چشم چرانی و لزوم پوشش کامل برای زنان به منظور حفظ حریم جامعه، تحریم کرده است، و در مقابل، زود ازدواج کردن را دستور داده و پاداشی نیز بر آن مترتب نموده است تا خانواده‌ای سالم و پاکدامن سربرآورد که پرورشگاهی موفق و مطمئن برای کودکان امروز و مردان آینده باشد.
[۲۹۳] سنن ابن ماجه (۲/۱۳۳۲).