تفسیر سوره‌ی فلق
﴿ قُلۡ أَعُوذُ بِرَبِّ ٱلۡفَلَقِ ١ مِن شَرِّ مَا خَلَقَ ٢ وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ٣ وَمِن شَرِّ ٱلنَّفَّٰثَٰتِ فِي ٱلۡعُقَدِ ٤ وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ٥ ﴾[سورة الفلق].
﴿ أَعُوذُ ﴾: پناه می‌برم.
﴿ بِرَبِّ ٱلۡفَلَقِ ١ ﴾: (فالق الحب والنوى) «شکافنده‌ی دانه و هسته» و (فالق الإصباح) «شکافنده‌ی سپیده ده‌م».
﴿ مِن شَرِّ مَا خَلَقَ ٢﴾: از شر تمام مخلوقات اعم از انس، جن، حیوان و حشرات زهرآگین.
﴿ وَمِن شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ ٣ ﴾: از شر آنچه در شب رخ می‌دهد و از شر موجودات موذی که در آن وقت بسیار منتشر می‌شوند.
﴿ وَمِن شَرِّ ٱلنَّفَّٰثَٰتِ فِي ٱلۡعُقَدِ ٤ ﴾: جادوگران، دمندگان. کسانی که در گره می‌دمند.
﴿ وَمِن شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ ٥ ﴾: حاسد کسی است که زوال نعمت دیگران را می‌خواهد.پس انسان برای نجات از شر حسود و ابطال نقشه‌های وی نیازمند پناه‌جویی به خداوند است.