(ج) احسان
احسان پایهای جداگانه میباشد و عبارت است از اینکه: خداوند سبحان را چنان پرستش نمایی که او را میبینی، اگر تو هم وی را نبینی او بی گمان تو را میبیند. زیرا خداوندﻷمیفرماید:
﴿ إِنَّ ٱللَّهَ مَعَ ٱلَّذِينَ ٱتَّقَواْ وَّٱلَّذِينَ هُم مُّحۡسِنُونَ ١٢٨﴾[النحل: ١٢٨].
«بیگمان خدا (مرحمت و معونت و حفاظت و رعایت همه جانبهاش) همراه کسانی است که تقوا پیشه کنند و (با دوری از نواهی، خود را از خشم خدا به دور دارند، و با تمام نیرو و قدرت) با کسانی است که نیکوکار باشند و (با انجام اوامر الهی خویشتن را به الطاف ایزد نزدیک سازند)».
و انسان نمیتواند به درجهی احسان نایل گردد مگر اینکه دو مرحلهی اسلام و ایمان را پیموده باشد.