سورۀ تین

این سوره مکی و ۸ آیه است

اسباب نزول آیۀ ۵: ﴿ثُمَّ رَدَدۡنَٰهُ أَسۡفَلَ سَٰفِلِينَ٥﴾ [۱۴۹۷].

۱۱۹۵- ابن جریر از طریق عوفی از ابن عباس ب روایت کرده است: در زمان رسول خدا افرادی بودند که سن و سال‌شان بالا رفته پیر شده بودند، وقتی که به دلیل پیری عقل و اندیشه‌شان از بین رفت در بارۀ آن‌ها از پیامبر ج سؤال کردند. پس خدای بزرگ وحی فرستاد و آن‌ها را معذور داشت و فرمود اجر و پاداش اعمال خیری که در راۀ اسلام قبل از دست‌دادن عقل و خرد خود انجام داده‌اند نصیب آن‌هاست [۱۴۹۸].

***

[۱۴۹۷] ترجمه: «آن گاه او را فروتر از [همه‏] فرو ماندگان قرار دادیم». [۱۴۹۸] طبری ۳۷۶۱۹ از عطیۀ عوفی روایت کرده است، اسنادش ضعیف است، زیرا عطیه ضعیف متروک و در اسناد راوی‌های مجهول قرار دارند.