سورۀ همزه
این سوره مکی و ۹ آیه است
اسباب نزول آیۀ ۱: ﴿وَيۡلٞ لِّكُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ١﴾ [۱۵۰۹].
۱۲۰۶- ک: ابن ابوحاتم از عثمان بن عمر روایت کرده است: ما همواره می‌شنیدیم که آیۀ ﴿وَيۡلٞ لِّكُلِّ هُمَزَةٖ﴾ در بارۀ ابی بن خلف نازل شده است [۱۵۱۰].
۱۲۰۷- ک: از سدی روایت می‌کند: این آیه در بارۀ اخنس بن شریق نازل شده.
۱۲۰۸- ابن جریر از مردی از اهل رقه روایت می‌کند: در بارۀ جمیل بن عامر جمحی نازل شده است [۱۵۱۱].
۱۲۰۹- ابن منذر از ابن اسحاق روایت کرده است: هرگاه امیه بن خلف پیامبر اکرم را می‌دید طعنه می‌زد و عیب‌جویی می‌کرد. پس ﴿وَيۡلٞ لِّكُلِّ هُمَزَةٖ لُّمَزَةٍ١﴾ تا آخر سوره نازل شد [۱۵۱۲].
***
[۱۵۰۹] ترجمه: «واى به حال هر عیب گیرنده غیبت گوى». [۱۵۱۰] مؤلف این حدیث را در «در المنثور» ۶ / ۶۶۹ به ابن ابوحاتم نسبت داده از ابن اسحاق از عثمان بن عمر. [۱۵۱۱] طبری ۳۷۹۳۴ از ابن ابونجیح از شخصی از اهل کوفه روایت کرده این مرسل است و کسی که این را به قسم مرسل روایت کرده مجهول است پس خبر درست نیست. [۱۵۱۲] معضل و واهی است. بغوی ۵ / ۳۰۳ به تخریج محقق به ابن اسحاق نسبت کرده است.