شرح حال مؤلف

عبدالرحمن بن ابی بکر ملقب به جلال الدین سیوطی، مفسر، ادیب، حافظ، مؤرخ و از بزرگان علمای اسلامی است. او در سال ۸۴۹ هـ ، ق در قاهره متولد شد و در آنجا نشو و نما یافت. پنج سال و هفت ماه داشت که پدرش فوت شد. سیوطی به تحصیل پرداخت و در تفسیر، هیأت، حدیث، فقه، نحو معانی، بیان، بدیع و لغت به کمال تبحر رسید، سپس به بلاد شام، حجاز، یمن، هند، روم و مغرب سفر کرد و در آخر به قاهره بازگشت چون به سن چهل سالگی رسید از مردم کناره گرفت و در ساحل نیل انزوا گزید و اکثر کتب خود را در آنجا تألیف کرد. در سحرگاۀ شب جمعه ۱۹ جمادی الأول سال ۹۱۱ هـ ، ق. در همانجا از جهان رفت. وی را در محلی به نام «قوچون» خارج باب العراقه در مصر دفن کردند. بیش از پنجصد تألیف به وی نسبت داده‌اند و اکثر تألیفاتش به دوران خودش شهرت جهانی و قبول عام یافت. تألیفات مهم او به شرح زیر است:

۱- الدر المنثور فی التفسیر بالمأثور.

۲- تفسیر جلالین (قسمت آخر)

۳- الاتقان فی علوم القرآن.

۴- شرح السنن النسائی.

۵- تدریب الراوی.

۶- الأشباه والنظائر.

۷- جمع الجوامع.

۸- الألفیة فی الحدیث.

۹- الألفیة فی القراءات الشعر.

۱۰- عین الإصابة فی معرفة الصحابة.

۱۱- بهجة المرضیة فی شرح الألفیة.

۱۲- مفحمات الأقران فی علوم القرآن.