جایگاه امام زهری در سنت
ابن ابی حاتم در کتاب «الجرح و التعدیل» و حافظ ابن عساکر وغیره روایت کرده‌اند که عمر بن عبدالعزیز روزی به یاران خود گفت: آیا به نزد ابن شهاب می‌روید؟ گفتند: حتماً آن کار را خواهیم کرد، گفت: به نزد او بروید، زیرا کسی باقی نمانده است که همانند او به سنت‌های گذشته‌ی [اسلامی] آگاه باشد. معمر می‌گوید: به راستی حسن و همانندانش امروز زنده هستند.
علی بن قدینی می‌گوید: علمی که مورد اطمینان و ثقه باشد بر محور این مردان می‌چرخد که آن‌ها عبارتند از: علی زهری، عمروبن دینار در حجاز، قتاده و یحیی بن کثیر در بصره و ابی اسحاق و اعمش در کوفه، یعنی بیشتر احادیث صحیح از روایت این شش نفر خارج نیست.
عمرو دینار می‌گوید: کسی را ندیده‌امام زهری که از زهری نسبت به نصوص قرآن و سنت آگاه‌تر و بیناتر باشد. و ایوب به سفیان بن عینیه گفت: بعد از زهری کسی را نمی‌شناسم که به دانش اهل حجاز از یحیی بن بکیر آگاه‌تر باشد، پس سفیان به او گفت: در میان مردم کسی همانند زهری به سنت پیامبر صآگاه‌تر نبوده است.
مکحول می‌گوید: نزد هیچکس علمی نمانده است مگر اینکه ابن شهاب آن را فرا گرفته است.[یا علم تنها نزد ابن شهاب باقی مانده است].
پس اینگونه سخنان علما همدیگر را تقویت می‌کنند مبنی بر اینکه زهری در عصر خود آگاه‌ترین فرد نسبت به سنت پیامبر صبوده است، و شاید این امر به سخن خود امام زهری برگردد که آن را ابن عساکر اینگونه نقل می‌کند: «حدود ۳۵ یا ۳۶ سال به طور مداوم احادیثی که از اهل شام شنیده بودم برای اهل حجاز، و احادیثی که از اهل حجاز شنیده بودم برای اهل شام روایت می‌کردم، و کسی را نیافتم که حدیثی برایم بیاورد که نشنیده باشم.