زندگی و جایگاه علمی او
او ابو عبدالله احمد بن حنبل شیبانی است در سال ۱۴۶ هجری در بغداد متولد شد و در همانجا پرورش یافت ودوران کودکی را سپری نمود وی در آغاز طلبگی در مجلس ابی یوسف یار امام ابو حنیفه حاضر شد سپس به طلب حدیث پرداخت و پیوسته در طلب آن جدیت می‌کرد و استادان حدیث را ملاقات می‌نمود و از آنان حدیث می‌نوشت تا در حفظ سنت و احاطه به آن به قلۀ رفیع دانش رسید تا جایی که در سنت در عصر خود امام بی‌همتا شد وی در آغاز فقه را از شافعی گرفت سپس شافعی از وی حدیث گرفت و بخاری و مسلم از شاگردان وی بحساب می‌آیند و در زهد و پارسایی و رعایت امانت و سختگیری در دفاع از حق، مقام و موضعگیری بزرگی داشت وی اماج محنت خلق قرآن قرار گرفت – در زمان امام احمد قضیۀ مخلوق بودن یا مخلوق نبودن قرآن مطرح گردید و امام احمد با مخلوق بودن قرآن مخالفت کرد بهمین سبب مورد اذیت و آزار حکومت آن عصر که طرفدار معتزلی‌ها بود قرار گرفت و این قضیه برای امام احمد به محنت خلق قرآن مشهور شد (مترجم) و در مقابل آن صبرو پایداری نمود و این امر از زمان مأمون تا زمان متوکل ادامه داشت و موضگیری بسیار عظیم وی بر تثبیت دل‌های مردم بر حق اثر جاوادانه گذاشت و پایداری وی بر این محنت طاقت فرسا در نظر مسلمانان ارزش او را افزایش داد و آنان را وادار نمود تا به امامت او اعتراف کنند و شهادت‌های علما به فضل و بزرگواری او بسیار فراوان است و قول شافعی در این رابطه ترا کفایت می‌کند که می‌گوید از بغداد خارج شدم در حالیکه برتر و داناتر پارساتر و با تقواتر از احمد بن حنبل را پشت سر نکذاشتم وی بسال ۲۴۱ در بغداد به لقاءالله پیوست و در تشیع جنازه‌اش مردم بسیار و بیشماری شرکت کردنند.