آیه تطهیر و حدیث کسا
آیه تطهیر از جمله مهمترین دلایل شیعیان امامیه مبنی بر عصمت امامان است. بلکه میتوان گفت مهمترین دلیلشان همین آیه است.
علمای شیعه امامیه از آیه تطهیر و حدیث کسا برای اثبات عصمت امامانشان بهره میگیرند. آیه تطهیر قسمتی از آیه ۳۳ سورۀ احزاب است که خداوند در آن میفرماید:
﴿إِنَّمَا يُرِيدُ ٱللَّهُ لِيُذۡهِبَ عَنكُمُ ٱلرِّجۡسَ أَهۡلَ ٱلۡبَيۡتِ وَيُطَهِّرَكُمۡ تَطۡهِيرٗا٣٣﴾[الأحزاب: ۳۳].
«بیتردید خداوند حتما فقط میخواهد پلیدی را از شما اهل بیت [پیامبر] دور کند و شما را کاملاً پاک سازد.»
حدیث کسا حدیثی است که مسلم در صحیحش آن را از ام المؤمنین عایشه (ل) روایت میکند که او گفت: پیامبر جروزی صبح هنگام از خانه خارج شد که بر دوشش عبایی از موی سیاه بود که بر روی آن نقش شتر وجود داشت. در این هنگام حسن بن علی آمد و او را هم زیر آن عبا آورد. سپس حسین آمد او هم وارد شد. ثم فاطمه آمد پیامبر او را هم وارد آن عبا کرد. بعد از آن علی هم آمد، سپس او را هم به زیر عبا آورد. سپس گفت:
﴿إِنَّمَا يُرِيدُ ٱللَّهُ لِيُذۡهِبَ عَنكُمُ ٱلرِّجۡسَ أَهۡلَ ٱلۡبَيۡتِ وَيُطَهِّرَكُمۡ تَطۡهِيرٗا٣٣﴾[الأحزاب: ۳۳] [۳۵۴].
همچنین ترمذی از عمر بن ابی سلمه روایت میکند که زمانی که آیه تطهیر بر پیامبر جدر خانه ام سلمه نازل شد، او فاطمه، حسن و حسین را خواند. سپس آنها را به وسیله عبا پوشاند و علی پشت سرش بود. آنگاه او را هم زیر عبا در آورد و هم پوشاند. سپس فرمود: «اللهم هؤلاء أهل بیتی فأذهب عنهم الرجس وطهّرهم تطهیراً»: «خداوندا این افراد، اهل بیت من هستند. پس پلیدی را از آنها دور کن و آنها را کاملاً پاک و مطهّر گردان!» ام سلمه میگوید: ای پیامبر آیا من هم جزو آنها هستم؟ گفت: «تو جایگاه خودت را داری و نیکوکاری [۳۵۵]» شیعیان به این حدیث برای اثبات عصمت اصحاب کسا و منزه دانستن او از گناهان کبیره و صغیره و حتی اشتباه و خطای بشری استناد میکنند! سپس از آیه تطهیر و حدیث کسا به عنوان نقطه آغازی برای اعتقاد به عصمت بقیه امامان دوازدهگانه استفاده میکنند!
عجیب اینکه آنها نسل امام حسن همچنین بقیه نسل امام حسین به جز ۹ تن از فرزندان او را از داشتن عصمت محروم میکنند!
میزان دلالت آیه تطهیر و حدیث کساء بر عمت امامان دوازدهگانه و حضرت فاطمه زهرا (ل) چیست؟
[۳۵۴] صحیح مسلم، کتاب فضائل الصحابه، باب فضائل أهل بیت النبی، حدیث شماره ۲۴۲۴. [۳۵۵] جامع الترمذی، کتاب تفسیر القرآن، باب (من سورة الأحزاب)، حدیث شماره (۳۲۰۵) سپس میگوید: این حدیث غریب است از این جهت به روایت از حدیث عطاء به نقل از عمر بن ابی سلمة. بنده معتقدم: سند این حدیث به علت ضعف محمد بن سلیمان بن عبدالله اصبهانی ضعیف است. ابوحاتم درباره او میگوید: اشکالی ندارد. حدیث او نوشته شود ولی بدان استناد نمیشود. نسائی میگوید: ضعیف است. ابن عدی میگوید: حدیث او دارای اضطراب است و احادیث او اندک است. او در همین مقدار هم چندین بار دچار اشتباه شده است. احادیث روایت شده درباره کسا به نقل از ام سلمه(ل) عادتاً از یکی از این افراد ضعیف: محمد بن سلیمان اصبهانی یا عطیه عوفی یا شهر بن حوشب نقل شده است که در صفحات آینده این امر ذکر خواهد شد.