محقق ثانی و عادت به لعن شیخین (ابوبکر و عمر)
عده‌ای از مردم پس از مرگشان به شب زنده‌داری، روزه‌دار و عبادتی یاد می‌شوند که برای کوتاهی‌کنندگان جای تعجب است این صفات آن‌ها در نظر مردم همچون ضرب‌المثل در می‌آید.
اما ما در برابر نمونه‌ای از دشنام دادن و نفرین کردن هستیم که برای ما ارث سنگینی از خود بر جای گذاشته است که در روز قیامت باید آن را حمل نماید.
او همان شیخ محقق کرکی عاملی است که شیخ عباس قمی در بیوگرافی‌اش او را چنین معرفی می‌کند: «او ترویج‌کننده مذهب امامیه، سرور محققان ارزشمند، رهبر شیعیان زمان خود و علامه روزگار و عصر خود شیخ بزرگوار نور الدین علی بن عبدالعالی کرکی عاملی است.» [۵۶۶]
یوسف بحرانی در کتاب (لؤلؤة البحرین) در شرح زندگانی (شیخ نور الدین علی بن عبدالعالی که امروزه به محقق ثانی مشهور شده است به نقل از نعمت الله جرایری در مقدمه کتاب (شرح غوالی اللئلالی) چنین می‌نویسد: «او هرگاه بر مرکبش سوار می‌شد و یا راه می‌رفت آشکارا بر شیخین و پیروانشان لعن می‌فرستاد»!
چنانکه پیداست عادت به نفرین و لعن شیخین چنان بر او غلبه پیدا کرده بود که کتابی را با نام «رسالةُ نفحاتِ اللَّاهوت في لعنِ الجبتِ والطاغوتِ» تألیف کرد و بحرانی آن را جزو آثار او ذکر کرده است. [۵۶۷]
واقعاً باید از این قلب‌ها تعجب کرد چه بسیار کینه‌هایی که در آن‌ها نهفته است ....
اما آنچه در ادامه می‌آید از این هم عجیب‌تر است.
[۵۶۶] الكنی والألقاب ج ۳ ص ۱۶۱. [۵۶۷] لؤلؤة البحرین ص ۱۵۳.