فرق بین نقد "Money" و پول "Currency"
نقد چیزی است که با آن مبادله، ارزیابی و حفظ مالیت صورت می‌گیرد. اما لازم نیست که قانوناً هم وسیله‌ی -قهری- مبادله قرار داده شود. مانند چک‌های تضمینی یا وثیقه‌هایی مانند قبض‌های جایزه‌دار (امثال ارمغان بهزیستی و غیره) که اگرچه با آن مبادله‌ی پول صورت می‌گیرد، اما اگر بستانکار از گرفتن آنها به‌جای طلب خود خودداری کند، قانوناً مجبور به گرفتن و پذیرش آنها نمی‌شود. پول به‌وسیله‌ای گفته میشود که در یک کشور به‌طور قانونی ابزار مبادله کالا و خدمات قرار داده شده است، مانند روپیه (در پاکستان) (یا تومان در ایران) اگر کسی بخواهد با تومان دین خود را بپردازد، صاحب حق قانوناً ناگزیر به پذیرش آن میشود. به این پول‌های قانونی در زبان عربی (عمله قانونیه) و در زبان اردو «زر قانونی» و در انگلیسی "Legal Tender" و در فارسی پول رایج کشور می‌گویند. پول قانونی دارای دو نوع است:
١- پولی که تأدیه با آن فقط تا یک سقف مشخص محدود است، در مازاد بر آن صاحب حق مجبور به گرفتن نمی‌شود، مانند چونی[١١٠].
اگر صاحب‌حق از پذیرش چونی انکار کرده و از بدهکار درخواست روپیه بکند حق به‌جانب او قرار داده میشود. به‌این نوع پول، در عربی «عملة القانونیة محدودة» و در اردو «محدود زر قانونی» و در انگلیسی "Limited Legal Tender"[١١١] می‌گویند.
٢- پولی که تأدیه حقوق با آن تا سقف مشخصی، محدود نباشد، مانند مسکوکات یا پول کاغذی. در عربی آن را «عملة القانونیة غیر محدودة» و در اردو «غیر محدود زر قانونی» و در انگلیسی "Unlimited Legal Tender" [١١٢] گفته میشود.
[١١٠]- هر واحد پول روپیه پاکستانی برابر با ١٦ آنه می‌باشد، سابقاً در پاکستان روپیه به‌واحدهای کوچک‌تر ٤ آنه و ٨ آنه‌ای نیز ساخته می‌شد به واحدهای ٤ آنه‌ای چونی می‌گفتند. (مترجم)
[١١١]- پول قانونی محدود.
[١١٢]- پول رایج غیرمحدود.