عریف سپرده از نظر علمای شافعی:
سپرده نزد شافعی‌ها، پیمانی است که به‌موجب آن طلب نگهداری می‌شود یا موضوع نگهداری را به‌عنوان یک شیء عینی، سپرده گویند، اراده‌ی طرفین یا اراده‌ی هر یک از دو طرف در برداشت و تفسیر این پیمان، قابل اجرا است[٢٥١]. و مراد از پیمان صیغه‌ای است که در آن نگهداری (چیزی) خواسته شود مانند این‌که زید به عمرو بگوید: «این مال را نزد تو گذاشتم تا نگهداریش کنی و عمرو بگوید: پذیرفتم».
[٢٥١]- شهابالدین الرملی، نهایة الـمحتاج: ص ١٣٥٧ و مغنی‌المحتاج شربینی: ج ٣، ص ٧٩.