توبه

وحشت و تنهایی میان انسان با مردم

یکی دیگر از پیامدهای گناهان، وحشت و تنهایی است که میان انسان و مردم و به ویژه نیکوکاران، روی می‌دهد. انسان در اثر گناه و معصیت میان خود و دیگران احساس تنهایی می کند و هر اندازه آن وحشت و تنهایی نیرومند گردد، از برکت و بهره ‌گیر از هم‌نشینی با صالحان بی‌نصیب می‌ماند و هر اندازه که از حزب رحمان فاصله گیرد، به حزب شیطان نزدیک می‌شود و در اثر تقویت و استحکام این وحشت و تنهایی، انسان عاصی به جایی می‌رسد که میان او همسرش و میان او و فرزندانش و همچنین میان او و خویشاوندانش، حتی در درون خودش، وحشت و جدایی روی می‌دهد. یکی از مردان سلف گفته است: «وقتی که من دست به گناه و عصیان می‌زنم عواقب و پیامد آن را در برخورد با الاغ‌ سواریم و همسرم می‌یابم».