توبه

فاسد شدن عقل

از پیامدهای دیگر گناهان این است که عقل را تباه می‌کنند، زیرا عقل نور است و معصیت قطعاً موجب خاموشی نور عقل است و وقتی نور عقل به خاموشی گراید، عقل ضعیف و ناقص می‌گردد.

بعضی از پیشینیان می‌گویند: هیچ کسی تا عقلش تباه نگردد خدا را نافرمانی نمی‌کند و این واضح است زیرا اگر کسی از وجود عقل برخوردار باشد او را از گناه و معصیت باز می‌دارد و به وسیله‌ی عقل انسان در قبضه‌ی پروردگار و تحت فرمان او است و در هر جا باشد: در منزل، سفر، حضر و ... خداوند ناظر او است و ملائک شاهد و ناظر بر او می‌باشند. واعظ قرآن، ایمان و مرگ او را باز می‌دارد و آن لذت‌ها و خیرهای دنیوی و اخروی که به وسیله‌ی ارتکاب معصیت از دست می‌دهد به مراتب بیشتر و چندین برابر لذت و سروری است که از گناه و معصیت به دست می‌آورد. آیا برای عاقلان اهانت و استخفاف از این بیشتر وجود دارد؟