گناهان موجب زوال نعمت‌ها می‌گردد
از عقوبت‌های دیگر گناه این‌که: موجب زوال نعمت‌ها و جلب زحمت‌ها می‌شوند.
لذا هیچ نعمتی از بنده زایل نمی‌گردد و هیچ زحمتی بر او وارد نمی‌شود مگر به وسیله گناه، همانطور که علی ابن ابی طالب سمی‌گوید: «ما نزل بلاء إلا بذنب ولا رفع إلا بتوبة». «هیچ بلایی بر سر انسان نازل نمی‌شود مگر به وسیله‌ی گناه و هیچ بلای تراوش یافته از گناه از انسان برطرف نمی‌گردد مگر به وسیله‌ی توبه».
خداوند متعال در این باره می‌فرماید:
﴿وَمَآ أَصَٰبَكُم مِّن مُّصِيبَةٖ فَبِمَا كَسَبَتۡ أَيۡدِيكُمۡ وَيَعۡفُواْ عَن كَثِيرٖ٣٠﴾[الشورى: ۳۰].
«و هر گونه مصیبتی به شما برسد به سبب عملکرد خود شماست و خدا از بسیاری در می‌گذرد».
و باز می‌فرماید:
﴿ذَٰلِكَ بِأَنَّ ٱللَّهَ لَمۡ يَكُ مُغَيِّرٗا نِّعۡمَةً أَنۡعَمَهَا عَلَىٰ قَوۡمٍ حَتَّىٰ يُغَيِّرُواْ مَا بِأَنفُسِهِمۡ﴾[الأنفال: ۵۳].
«این کیفر بدان سبب است که خداوند نعمتی را که بر قومی ارزانی داشته تغییر نمی‌دهد مگر آنکه آنان آنچه را در دل دارند تغییر دهند».
خداوند اعلام می‌دارد هیچ نعمتی را که بر کسی ارزانی داشته تا زمانی که خود موجب تغییر آن نگردد، یعنی طاعت را به معصیت و شکر را به کفران و اسباب رضای خدا را با اسباب غضب خدا، تغییر ندهند، آن نعمت بر او زایل نخواهد شد ولی وقتی خود را تغییر داد نعمت خدا هم بر او تغییر می‌یابد. مجازات خداوند مطابق کردار شخص است و خداوند نسبت به بندگان هیچ‌گونه ظلمی روا نمی‌دارد.
چه نیکو گفته‌اند:
إذا كنت في نعمة فارعها
فإن الذنوب تزيل النعم
وحطها
[۲۴۱]بطاعة رب العباد
فرب العباد سريع النعم
وقتی سرشار نعمتی هستید مواظب آن باش که گناهان موجب زوال نعمت‌ها است.
به وسیله‌ی عبادت و طاعت خداوند، نگهدار و پاسدار آن نعمت باش که عذاب و رحمت پروردگار نسبت به بندگان گناه‌کار بسیار سریع است.
[۲۴۱] حطها: یعنی مواظب و پاسدار آن باش و طاعت را همانند دیوار محیط به اطراف شهر قرار ده تا مانع دستبرد دشمنان متجاوز گردد.