ولادت والا و نسب پاک حضرت محمد ج

حضرت جدر روز دوشنبه، دوازدهم ماه ربیع الاول در سال مشهور به «عام الفیل» مطابق با سال ۵٧۰ میلادی، دنیا را به قدوم خود منور نمود، آن روز مبارکترین روزی بود که خورشید در آن طلوع کرد.

اسم مبارکش: «محمد»، پسر عبدالله، پسر عبدالمطلب، پسر هاشم، پسر عبد مناف، پسر قصی، پسر کلاب، پسر مره، پسر کعب، پسر لوی، پسر غالب، پسر فهر، پسر مالک، پسر نضر، پسر کنانه، پسر خزیمه، پسر مدرکه، پسر الیاس، پسر مضر، پسر نزار، پسر معد، پسر عدنان، که نسب عدنان به حضرت اسماعیل پسر حضرت ابراهیم †ختم می‌شود.

وقتی که حضرت جاز مادر به دنیا آمد، آمنه پیش عبدالمطلب فرستاد و به او مژده داد که [۱۱]: نوزاد پسر است، عبدالمطلب نزد او رفت حضرت جرا نگاه کرد و به آغوش گرفت، و او را به کعبه برد و خداوند را نیایش می‌کرد و ثنا می‌گفت؛ و بعد او را «محمد» نام نهاد. این اسم در میان عرب تازگی داشت، و از شنیدن آن تعجب می‌کردند.

[۱۱] عبدالمطلب از فوت بهترین پسرش «عبدالله» بسیار غمگین شد. مخصوصاً فوت او در غربت بود و برای کسب روزی به تجارت رفته و از سوی دیگر همسرش حامله بود، اما وقتی که آمنه به او مژده داد که: فرزند عبدالله پسر است. عبدالمطلب مرگ فرزندش را فراموش کرد و گفت: الحمد الله فرزندم زنده است، زیرا بازماندۀ او پسری است به این زیبایی و... مترجم