آذان شروع شد
وقتی رسول خدا جدید، که در مدینه مطمئن است، و کار مسلمانان محکم و استوار شده و مردم در موقع نماز بدون دعوت برای خواندن آن اجتماع می‌کنند، و ناپسند دانست، که از راهنمای یهود و نصاری به وسیلۀ بوق و زنگ ناقوس و آتش که مردم را برای مراسم دینی دعوت می‌کردند، دعوت کند؛ لذا خداوند مسلمانان را به گفتن آذان احترام گرفت. و به بعضی از صحابه شچنین اذانی را در خواب نشان داد و الهام نمود، و در خدمت رسول خدا جعرضه کردند. رسول خدا جنیز آن را برای مسلمانان مشروع قرار داد و پسندید و «بلال پسر رباح حبشی س» برای گفتن اذان برگزیده شد، بلال مؤذن رسول خدا جبود. «پس بلال سروز قیامت، پیشوای تمام مؤذنان است» [۳۸].
[۳۸] «قال رسول الله ج: يا بلال! قم فناد بالصلاة. صحيح مسلم... فقد صح في الحديث عن عبدالله بن زيد بن عبدالله بن ربه، في سنن أبي داود و والترمذي وغيرهما أنه رأى الأ ذان في المنام، فجاء إلى رسول الله جيخبره به فجاء عمرسفقال: يا رسول الله! والذي بعثك بالحق لقد رأيت مثل الذي رأي وذكر الحديث... شرح النووي س». یعنی: پیامبر جبه بلال سدستور داد, اذان گفت. عبدالله پسر زید پسر عبدربه ساز سنن ابی‌داود. نقل است، که در خواب آذان را به او تلقین کردند و او عبدالله سدر خدمت پیامبر جگفت: عمر سهم فرمود: ای پیامبر، سوگند به کسی که تو را برانگیخت! من نیز اینطور دیدم که اذان گفته شد. ص ٧۶، ج ۴، صحیح مسلم، به شرح نووی. مترجم