پرورش خدایی
حضرت جدر امان خدای بزرگ دور از ناپاکیها و عادات جاهلیت رشد کرد و بزرگ شد. حضرت جدر میان قوم خود از: برترین آبرو، پسندیدهترین مردانگی و رفتار سنگینترین و متین حیاء و ادب، راستترین سخن و بزرگترین امانتداری، برخوردار بود. و از گفتار بد و منکرات پرهیز میکرد، تا جائی که در میان همه مردم به «امین» ملقب گردید. از اقوامش دیدن میکرد، و در صدد رفع مشکلات مردم بود، و بسیار مهماننواز و بر نیکی و تقوی یار و مددکار بود. از دسترنج خود میخورد و قناعت داشت.
وقتی در سن چهارده، پانزده سالگی بود، «درگیری فجار» بین [۱۳]دو طایفه قریش و قیس روی داد: که او، شاهد قسمتی از جریان بود.
حضرت جدر مقابل دشمن از عموهایش دفاع میکرد و تیرهائی که به طرف آنان پرتاب میشد، به طرف دشمنان باز میفرستاد و با این کار فنون جنگ و همچنین اسبسواری و جوانمردی را یاد گرفت [۱۴].
[۱۳] جنگ فجار چون در یکی از ماههای حرام رخ داد، بدین نام خوانده شد. سبب جنگ فجار این بود که قافلهای از حیره به مکه میآمد و بوی خوش مشک با خود میآورد. مردی از قریش از تیرۀ بنی کنانه نگاهبان قافله را که از قبیله هوازن بود خفته یافت، او را کشت و بارها را با خود برد. در این وقت مردم قریش و هوازن در بازار عکاظ جمع شده بودند. چون این خبر به قریشیان رسید به شهر برگشتند، هوازن در پی آنها رفتند؛ ولی قریش خود را به حدود حرم رساندند. پس از آن جنگ بین دو قبیله درگرفت و چند بار تکرار گردید. محمد جدر یکی از این جنگها حاضر بوده است. به نقل از تاریخ تحلیلی اثر دکتر جعفر شهیدی. در بین مورخان اختلاف است، که آیا این جنگ بین دو طایفه قریش و هوازن بوده است، و یا این که در بین دو طایفه قریش و قیس رخ داده است، و یا دو طایفه کنانه و قیس؟ و الله اعلم. [۱۴] پروردگار حکیم مسائل و امتحانات سخت و سهلی برای بندگان خود پیش میآورد: که حکمت آن در آن زمان بخوبی روشن نمیشود «مگر برای اهل بصیرت»، اما بعدها آیندگان به گوشهای از آن حوادث پی میبرند. یک یک پیشامدها و مسائلی که پیش از تولد حضرت جو در طول حیات برای او و اطرافیانش و تمام شبه جزیره و عالم آن روز پیش آمد، همگی زنجیرهای مرتبط و حساب شده و دقیق بود، که خالی از حکمت الهی نبوده است. و...