قریش برای بهانه می‌گشتند و نسبت به کار مسلمانان در مدینه دخالت بی‌جا می‌کردند
زمانی که اسلام در مدینه استقرار یافت و قریش فهمیدند: که دین اسلام در رشد و شکوفایی است و هرروز که می‌گذرد، قوت و انتشارش زیادتر می‌گردد، آنگاه جنگ و دشمنی را با مسلمانان شدت بخشیدند. اما پروردگار سبحان دستور داد که: صبر و عفو و گذشت و بخشش داشته باشند، و گفت: ﴿...كُفُّوٓاْ أَيۡدِيَكُمۡ وَأَقِيمُواْ ٱلصَّلَوٰةَ وَءَاتُواْ ...﴾[النساء: ٧٧]. «از جنگ خودداری کنید و نماز را به پا دارید».