سورۀ فاتحه
۱- ﴿ٱهۡدِنَا ٱلصِّرَٰطَ ٱلۡمُسۡتَقِيمَ٦ صِرَٰطَ ٱلَّذِينَ أَنۡعَمۡتَ عَلَيۡهِمۡ غَيۡرِ ٱلۡمَغۡضُوبِ عَلَيۡهِمۡ وَلَا ٱلضَّآلِّينَ٧﴾[الفاتحة: ۶-۷]
«ما را به راه راست راهنمائی فرما. راه کسانی که بدانان نعمت داده‌ای؛ نه راه آنان که بر ایشان خشم‌گرفته‌ای، و نه راه گمراهان و سرگشتگان.»
این دعا شاهراه بندگی می‌باشد که انسان باید همیشه و در همه حال هدایت و کامیابی را از خداوند خواهان باشد. این دعاها نصف سورۀ حمد را تشکیل می‌دهند. و در آن انسان همزمان برای خود و مؤمنان دعا می‌کند و اظهار عجز و نیاز می‌کند که بارالها به هدایتت بس نیازمندم. [۴]این‌ها دعاهایی هستند که مسلمان باید در هر نمازش آن‌را از خداوند طلب کند و مناجاتی بین بنده و پروردگارش است که برترین، ناب‌‌ترین، بزرگترین و زیباترین نعمت و نیاز انسان یعنی؛ هدایت به راه راست؛ راه خوشبختانِ سرافراز نه راه بدبختانی که خداوند از آن‌ها خشم‌گرفته و نه راهِ گمراهان از خداوند خواسته می‌شود. [۵]
[۴] نک: تفسیر ابن کثیر، ۱/۱۳۶-۱۵۶. در زمینه تفاسیر و کتب حدیثی و دیگر کتاب‌هایی که مورد ارجاع قرار گرفته‌اند لازم به ذکر است که همه آن‌ها از نرم‌افزار المکتبة الشاملة نسخه ۱۴/۳ می‌باشند. و نیز ترجمه آیات از تفسیر نور اثر دکتر مصطفی خرّم‌دل با اختصار و تغییر و توضیح می‌باشد. [۵] در حدیث قدسی آمده هرگاه بنده این دعا را بخواند، خداوند می‌فرمایند:«...هَذَا لِعَبْدِي وَلِعَبْدِي مَا سَأَلَ.»«این میان من و بنده بود و هر آنچه را که بنده‌ام خواستار باشد از آنِ اوست.» (صحیح): مسلم (ش۹۰۴-۹۰۷) / ابوداود (ش۸۲۱) / ترمذی (ش۲۹۵۳).