۳۵-غَفُور
خداوندأمی‌فرمایند: ﴿۞نَبِّئۡ عِبَادِيٓ أَنِّيٓ أَنَا ٱلۡغَفُورُ ٱلرَّحِيمُ٤٩﴾[الحجر: ۴۹] («ای پیغمبر!» بندگان مرا آگاه کن که من دارای گذشت زیاد و مهر فراوان هستم.)
خداوند غفّار و غفور است. هر دوی این نام‌های زیبا از ریشۀ غَفَرَ می‌باشند. خداوند غفور بسیار بخشنده و پوشانندۀ گناهان است و به معنای اسم غفّار است که قبلاً به معنا و تأثیر آن در زندگی مؤمن پرداخته شد؛ امّا غفور خبر از نوعی مبالغه و شمولیّت می‌دهد که غفّار آن معنا را ندارد. غفّار مبالغه است در بخشش به این صورت که پشت سرِهم می‌بخشد و عفو می‌نماید؛ زیرا صیغۀ فعّال خبر از کثرتِ فعل و حادثه می‌دهد و صیغۀ فَعُول خبر از تمامیّت و شمولیّت بخشش می‌دهد. با این وصف غفورأصاحب بخشش کامل و شاملی است که برترین و بزرگترین و نهایت بخشش را داراست. خداوندأبشارت داده: بنده‌اش اگرچه بسیار گناه کند و حتّی بزرگترین گناه همچون شرک، قتل، زنا و... را انجام دهد با توبۀ نَصوح (توبه‌ای خالصانه شاملِ ترک گناه، پشیمان شدن از آن، تصمیم بر برنگشتن به آن، ردّ مظالم و بازپرداخت حق به صاحبان آن) مشمول مغفرت کاملِ غفورأمی‌گردد.
با وجود اینکه تمامی مزایا و آثار غفّار شامل غفور نیز می‌گردد، مؤمن سعی دارد با اُسوه‌گیری از غفور بخشش و عفو کامل و شاملی نسبت به هم‌نوعانِ خود داشته باشد تا مشمول أجر عظیم و بخشش غفور گردد.