(۲-۲) دعای اثنای أذان
هر چـه را که مؤذّن مىگوید، شنونده تکرار کند مگر در: (حَيَّ عَلَى الصَّلاةِ، وَحَيَّ عَلَى الفَلاَحِ.)، کـه در جـواب مىگوید: (لاَ حَوْلَ وَلاَ قُوَّةَ إلاَّ بِاللهِ.) [۸۸]
نیز شخص گوید: (وَأَنَا أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ وَحْدَهُ لاَ شَرِيْكَ لَهُ، وَأَنَّ محمّداً عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ، رَضِيْتُ بِاللهِ رَبّاً، وَبِمحمّد رَسُوْلاً، وَبِالإِسْلاَمِ دِيْناً.) [۸۹]
(و من گواهى مىدهم که هیچ معبودى، بجز الله «بر حقّ» وجود ندارد، یکتاست و شریکى ندارد، و محمّد جبنده و فرستادۀ اوست، من از اینکه الله، پروردگار و محمّد، پیامبر و اسلام، دین من است، راضى و خشنودم.)
پس از اینکه مؤذّن شهادتین را گفت، این ذکر، خوانده شود. [۹۰]
[۸۸] (صحیح): مسلم (ش۸۷۶) / ابوداود (ش۵۲۷). هر کس این ذکر را با اخلاص انجام دهد، به بهشت وارد میگردد. [۸۹] (صحیح): مسلم (ش۸۷۷) / ابوداود (ش۵۲۵) / ترمذی (ش۲۱۰). هر کس این ذکر را انجام دهد، گناهانش آمرزیده میشود. [۹۰] (صحیح): ابن خزیمه (ش۴۲۲).