پناهگاه مؤمن (مجموعه أذکار و دعاهای قرآنی و نبوی و أسماء الله)

۶۶-ماجِد

خداوند در حدیث قدسی فرموده‌اند: «أَنِّي جَوَادٌ مَاجِدٌ.» [۴۲۰]«بی شک من دارا و دارای کمال و عزّت هستم.»

ماجِد (اسم فاعل) و مَجید (صفت مشبهه) از ریشۀ "مَجد" می‌باشند و تمامی معانی و مفهوم مجید که پیشتر توضیح داده شد در مورد ماجِد صدق می‌کند. ماجِد در نهایت کمال و عزّت است و صاحب زیبایی در اوصاف و أفعال می‌باشد که در سایۀ آن با بندگانش با کَرَم و جُود و بخشش و غفران برخورد می‌کند و نور محبّتش را بر آن‌ها می‌تاباند. ماجِدأذاتش ارجمند و بزرگ، أفعالش در نهایت شرافت و قدرت، و محبّتش به بندگانش در اوج دوستی و مودّت می‌باشد. ماجِدأنهایت کَرَم و بخشش و فضل و عطا و سخاوت را داراست که بدون محدودیّت می‌بخشد و رحمت و پادشاهی و عزّت و مغفرت را به هر که خواهد می‌دهد. اساس مَجد بخشیدنِ ماجِد حکمت و رحمت می‌باشد.

تمامی آثار اسم "مجید" در "ماجِد" هم متبلور است. با این وصف مؤمن با انفاق و صدقه و بزرگواری و خوش اخلاقی و گذشت و تواضعش، بزرگی و مَجد خود را نشان داده و در پرتو صفات مؤمنانه که انعکاسی زیبا از ایمان و تقوای اوست، عزّت و شرافت و خوشبختی که گمشدۀ انسان امروزیست را می‌یابد.

[۴۲۰] (حسن): احمد، المسند (ش۲۱۵۴۰) / ترمذی (ش۲۴۹۵).