پناهگاه مؤمن (مجموعه أذکار و دعاهای قرآنی و نبوی و أسماء الله)

۷-مُؤمِن

خداوندأمی‌فرمایند: ﴿ٱلۡمَلِكُ ٱلۡقُدُّوسُ ٱلسَّلَٰمُ ٱلۡمُؤۡمِنُ﴾[الحشر: ۲۳] (او فرمانروا، منزّه، بی‌عیب و نقص و امان‌دهنده و امنیّت بخشنده است.‏)

مؤمن یعنی؛ امنیّت‌بخش و امان‌دهنده به کسی که در اضطراب و ناراحتی و پریشانی و ترس قرار گرفته و با امنیّت و پناه دادن به وی نسیم آرامش وجودش را نوازش می‌کند. انسان در هر دو سرا نیازمند امنیّت و پناهِ خداوندأاست و خداوندأبا آفرینشِ قوانین هستی، جسم و جهان ما را أمن نموده و با بعثت پیامبران†امنیّتی خاص به انسان و جامعه داده تا از فساد و تباهی در امان باشد و امنیّت اختصاصیش را ارزانی کسانی نموده که به وی ایمان آورده و شرکی برایش قرار نداده باشند و هوای درون را معبود خود نکرده باشند. حمایت خداوندﻷاز پیامبران†و پیروانشان در برهه‌ها و احوال مختلف و وعده به امنیّت و پناه دادن به مؤمنین در آخرت تجلّی‌گاه این نام خداوندأو این امنیّت خاص می‌باشد.

انسان در پرتو این نام باشکوهِ خداوندﻷمی‌آموزد که با توحید و تقوای خداوندأدر أمن و آرامش دنیوی و أخروی قرار می‌گیرد و خارِ اضطراب و نگرانی و ترس از جانش کنده می‌شود. و نیز درمی‌یابد که باید امین باشد و دیگران از دست و زبان و سیاست وی در امان بمانند.