۴۰-مُقِیت
خداوندأمی‌فرمایند: ﴿وَكَانَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ مُّقِيتٗا٨٥﴾[النساء: ۸۵] (خداوند بر هر چیزی چیره است.)
مُقِیت از ریشۀ قُوت، اسم فاعل به معنای حافظ، شاهد و رزق و روزی‌دهنده است. مُقِیت معنای حفیظ را هم دارد و شاهد و گواه تمامی هستی می‌باشد و چیزی از وی پوشیده نیست. امّا معنای خاص این اسم زیبا آن است که مُقِیت روزی دهنده و عطاکنندۀ رزق و روزی مادّی و معنوی می‌باشد و از این جهت که رزق‌دهنده بر رزق‌گیرنده غالب است پس وی چیره و مسلّط بر تمامی موجودات می‌باشد. با این اوصاف مُقِیتأبا سیطره و تسلّط بر آفریده‌هایش آن‌ها را تحت نظارت و مراقبت و محافظت خود دارد و بر تمامی رفتارهای آن‌ها شاهد است و روزی‌رسان تمامی آن‌ها می‌باشد. مُقِیتأبر شکل‌گیری و تکامل و حرکت هستی مسلَّط است و آن‌را در جهت ارادۀ خود اداره و مراقبت می‌کند.
مؤمن رزق و نیازش را فقط از مُقِیت می‌خواهد و اگرچه در این راستا اسباب لازم را اتّخاذ می‌کند ولی روزی‌دهنده را فقط مُقِیت می‌داند. مؤمن رزق حلال و پاکیزه کسب می‌کند و هرگز جهت کسب روزی حق دیگران را ضایع نمی‌کند. مؤمن، مُقِیتأرا مسلَّط بر هستی دانسته و دستِ نیاز و دلِ خاشع و زبانِ ذاکر را فقط متوجّه وی می‌گرداند.