پناهگاه مؤمن (مجموعه أذکار و دعاهای قرآنی و نبوی و أسماء الله)

۶۳-حَیّ

خداوندأمی‌فرمایند: ﴿ٱللَّهُ لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلۡحَيُّ ٱلۡقَيُّومُۚ﴾[البقرة: ۲۵۵] (خدائی بجز الله «به حق» وجود ندارد و او زندۀ پایدار است.)

حَیّ صفت مشبهه و به معنای زنده می‌باشد. خداوند حیّ است ولی حیاتش مانند هیچ کس نیست؛ زیرا هیچ چیزی همانند و همگون او نیست و برای زنده مانند محتاج هیچ چیز و هیچ کس نیست؛ چراکه وی بی‌نیاز مطلق است. خداوندأحیات دارد و آثار حیاتش با شنیدن، دیدن، علم و قدرت و اراده و مشیّت و حکمت و... محرز و آشکار است. خداوندأهمیشه زنده بوده و هست و خواهد بود؛ پس حیاتش ثابت و أزلی و أبدی می‌باشد و در انحصار زمان و اسباب نیست. خداوندأزندۀ جاویدی است که هرگز نمی‌میرد‏ و تنها ذات با عظمت و ارجمندش می‌ماند و بس.

حیّأ، زندۀ پایدار و جاویدی است که فقط او ماندگار و حیات‌بخش است و بس. مؤمن در راستای این صفت جاوید و زیبا، هرگز خود را جاوید تصوّر نمی‌کند هرچند سالم و عُمر طولانی داشته باشد و همیشه منتظر مرگ می‌باشد تا وی را به حبیبِ همیشه زنده‌اش برساند. ‏