(۱۸-۲) دعاى پایان غذا
(اَلْـحَمْدُ ِللهِ الَّذِيْ أَطْعَمَنِيْ هَذَا وَ رَزَقَنِيْهِ، مِنْ غَيْرِ حَوْلٍ مِنِّيْ وَلاَ قُوَّةٍ.) [۲۶۹]
(سپاس خداى را که این غذا را به من خورانید بدون اینکه من قدرت و توانى داشته باشم).
(اَلْـحَمْدُ ِللهِ حَمْدًا كَثِيْرًا طَيِّباً مُبَارَكًا فِيْهِ غَيْر مَكْفِيٍّ وَلاَ مُوَدَّعٍ، وَلاَ مُسْتَغْنًى عَنْهُ رَبَّناَ.) [۲۷۰]
(ستایش بسیار زیاد، پاکیزه و مبارک، خدایى را که بىنیاز است و درخواست از او همیشه ادامه دارد، و همه به او نیازمندند، پروردگارا! «ستایشمان را قبول فرما»).
[۲۶۹]) (حسن): احمد، المسند (ش۱۵۶۳۲) / دارمی، السنن (ش۲۶۹۰). [۲۷۰]) (صحیح): بخاری (ش۵۴۵۸) / ابوداود (ش۳۸۵۱).