پناهگاه مؤمن (مجموعه أذکار و دعاهای قرآنی و نبوی و أسماء الله)

(۶-۸) تشهّد

(اَلتَّحِيَّاتُ ِللهِ، وَالصَّلَوَاتُ وَالطَّيِّبَاتُ، اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا النَّبِيُّ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاَتُهُ، اَلسَّلاَمُ عَلَيْنَا وَعَلَى عِبَادِ اللهِ الصَّالِـحِيْنَ، أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ، وَأَشْهَدُ أَنَّ محمّداً عَبْدُهُ وَرَسُوْلُهُ.) [۱۳۹]

(انواع تعظیم، درود و پاکى مخصوص الله است، [۱۴۰]سلام و رحمت و برکات خدا بر تو باد اى پیامبر، سلام بر ما و کلیّۀ بندگان صالح خدا، من گواهی مى‌دهم که هیچ معبودى بجز الله «بر حقّ» وجود ندارد و محمّد جبنده و رسول اوست.) [۱۴۱]

[۱۳۹]) (صحیح): بخاری (ش۸۳۱و۱۲۰۲و۸۳۵) / مسلم (ش۹۲۴). اگرچه این روایت أصحّ روایات در تشهّد اوّل می‌باشد ولی دقت شود که صلوات فرستادن در تشهد اوّل مستحب می‌باشد؛ روایت صحیحِ أمّ المؤمنین عائشهلنشان می‌دهد که رسول الله جدر رکعت اوّل بر پیامبر جصلوات می‌فرستاده لذا تبعیّت از ایشان جدر این حالت مستحب می‌باشد؛ اما چون به (مسیء صلاته) نگفتند که در تشهدِ اوّل نماز، صلوات بفرست لذا این قرینه‌ای می‌باشد که واجب نیست. نک: حدیث عائشه: ابن ماجه (ش۱۱۹۱) / بیهقی، السنن الکبری (ش۴۸۲۲) و حدیث (مسیء صلاته): بخاری (ش۷۵۷و۷۹۳و۶۶۶۷و۶۲۱۵) / مسلم (ش۹۱۱و۹۱۲). [۱۴۰]) اَلتَّحِیَّات یعنی؛ انواع تعظیم، الصَّلَوَات یعنی؛ دعا و تمامی صلوات و درودها (فرض و مستحب)، الطَّیِّبَات یعنی؛ هر پاکی در اقوال و افعال و صفات از آنِ خداوندأاست. نک: شرح عمدة الفقه، ۱/۳۰۴؛ الشرح الممتع، ۳/۲۰۳-۲۰۶. [۱۴۱]) پیامبر جو صحابه‌هاشچه آن‌ها در کنار ایشان جنماز می‌‌خواندند و چه آن‌ها از ایشان جدور بوده و در خانه و یا سفر نماز می‌خواندند در تحیّاتِ نماز "اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا النَّبِيُّ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاَتُهُ"می‌گفتند و البته این خطاب "عَلَیکَ" به معنای حضور پیامبر جدر جلوی نماز‌گزار نیست بلکه طبق حدیث صحیح (عبدالرزاق، المصنف (ج۲ص۲۱۵) / احمد، المسند (ش۴۳۲۰)) ملائکه مأمور رساندن این صلوات به پیامبر جهستند. اگرچه بنابر روایت حسن برخی از صحابهشبعد از فوت پیامبر جگفتند: "اَلسَّلاَمُ عَلَي النَّبِيِّ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكاَتُهُ". إبن أبی‌شبهه، ۱/۲۹۳. نک: صحیح البخاری، ش۸۳۱؛ صحیح مسلم، ش۴۰۲؛ زادالمعاد، ۱/۲۰۸؛ مجموع الفتاوی، ۲۲/۶۶-۶۹ و ۳۳۵-۳۴۸ و عمدة الفقه، ۱/۳۰۴ و ۳۰۵.