سورۀ عنکبوت
۷۹- ﴿رَبِّ ٱنصُرۡنِي عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡمُفۡسِدِينَ٣٠﴾[العنكبوت: ۳۰]
«پروردگارا! مرا بر قوم تباه پیشه پیروز گردان.»
این دعای لوط÷از آستانۀ خداوندأدر برابر قوم بدکردارش می‌باشد.
۸۰- ﴿ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ﴾[الفاتحة: ۲، عنکبوت: ۶۳ و لقمان:۲۳]
«ستایش و سپاس خداوند را سزا است.»
خداوندأدر این آیات به خاطر اینکه حق آن اندازه روشن است که مشرکان نیز بدان اعتراف دارند به پیامبرش جامر به سپاسگزاری می‌کند؛ چرا که اگر از آنان که مشکوکند بپرسی چه کسی از آسمان آب بارانده است و زمین را به وسیلۀ آن بعد از مردنش زنده گردانده است؟ قطعاً خواهند گفت: خدا!. این شکرگزاری برای این نعمتِ والا و هر نعمت دیگر بر انسان الزامی است.
باران رحمت خداوند سبحان، بر بندۀ با ایمان بی‌اندازه ریزان خواهد شد اگر بگوید: ﴿ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ﴾. در قبال این گفتار، نیکی‌ای برای او نوشته خواهد شد که با هیچ مقیاس و میزانی سنجیده نمی‌شود.