پناهگاه مؤمن (مجموعه أذکار و دعاهای قرآنی و نبوی و أسماء الله)

۵-قُدّوس

خداوندأمی‌فرمایند: ﴿هُوَ ٱللَّهُ ٱلَّذِي لَآ إِلَٰهَ إِلَّا هُوَ ٱلۡمَلِكُ ٱلۡقُدُّوسُ﴾[الحشر: ۲۳] (‏خدا کسی است که جز او پروردگار و معبودی نیست. او فرمانروا و منزّه است.‏)

قُدّوس یعنی؛ خداوند بسیار پاک و پاک‌کننده است و منزّه و مقدّس است از اینکه انسان با حس و خیال و عقل بتواند به کُنهِ ذات وی دست یابد و نیز بیانگر آن است که خداوندأمبرّاست از هر آنچه که شایستۀ وی نیست، و همچنین قُدّوس به معنای آن است افعالِ خداوندأمنزّه و پاک و مبرّا از هر نقص و عیب و ضعف و محدودیّتی می‌باشند؛ چرا که هر آنچه را خداوندأآفریده در نهایت زیبایی، دقّت و حکمت می‌باشد. [۴۰۵]

خداوندأ، ملائکه همچون جبرئیل÷، پیامبران†و برخی از اماکن را مقدّس خوانده و این حاکی از آن است که پاکی و منزّه از نقص و عیب هدف اصلی‌ای می‌باشد که انسان باید با عبادات و سر تسلیم نهادن بر قوانین خداوندأو دوری از رذائل و نجاسات، درون و برون خود و جامعه را پاک و منزّه نگه دارد، تا باطن و ظاهر و خانواده و جامعه و شهرِ سالم و پاکی داشته باشد.

[۴۰۵]) تمامی آفرینش طبق آیه ۴۴ إسراء به تسبیح خداوندأمشغولند ولی ما آن‌را درک نمی‌کنیم. پیغمبر جدر روایت صحیحی از مسلم (ش۱۱۱۹) / ابوداود (ش۸۷۲) خداوند را به " سُبُّوحٌ، قُدُّوْسٌ " ستوده است. سُبُّوح و قدّوس بر یک وزن می‌باشند. سُبُّوح از سَبَحَ به معنای (شنا کرد) می‌باشد که بعد برای بدون وقفه دور کردن کسی یا چیزی از چیز دیگر به‌کار برده شده است. و کلمه تسبیح از آن گرفته شده است. پس سُبُّوح یعنی؛ خداوند به تمام معنا از آن‌چه که نباید به او نسبت داده شود به دور و منزّه است. و مؤمنان با اختیار خود با حرکت در کاروان عظیمِ خلقت با انتخاب ایمان و متَّصِف و مزَیَّن شدن به صفات خداوندأو تسبیح وی، از آن‌چه نباید به او نسبت دهند وی را منزّه و پاک و مبرّا می‌کنند و در پرتو تسبیح وی تقرّب جسته و از نقص به کمال می‌رسند.