۵۰-باعِث
خداوندأمی‌فرمایند: ﴿ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَن لَّن يُبۡعَثُواْۚ قُلۡ بَلَىٰ وَرَبِّي لَتُبۡعَثُنَّ﴾[التغابن: ۷] (کافران می‌پندارند که هرگز زنده و برانگیخته نخواهند گردید! بگو: چنین نیست که می‌پندارید، به پروردگارم سوگند! زنده و برانگیخته خواهید شد.)
و خداوندأدرحدیث قدسی فرموده‌اند: «إِنِّي بَاعِثٌ.» [۴۱۶]«بی شک من برانگیزاننده و زنده‌کنندۀ مُردگان هستم.»
باعث یعنی؛ برانگیزاننده. باعث بعد از اینکه همۀ بندگان مُردند و با نفخ صور اوّل همۀ جهان در خاموشی و خُمود فرو رفت، همۀ آن‌ها را برانگیخته و زنده می‌گرداند. باعثأهمانگونه که انسان را از خاک آفریده و مسیر تکاملش را تنظیم نموده و همانگونه که زمین خشک و خاموش را جان می‌بخشد، بعد از مرگ انسان را زنده می‌گرداند و از زمین بیرون می‌کشد تا سرانجام بدکاران و نیکوکاران را مشخص کند. باعِث با برانگیختن و ارسال پیامبران†و دادن نشانه‌ها در خلقت هستی به انسان ثابت کرده که وی بعد از مرگش برانگیخته و زنده می‌شود تا زندگی جاوید یابد و بداند که خلقت هستی هدفمند و هوشمندانه است.
مؤمن سرای دنیا را فانی و سرای عقبی را عالی و جاودانه می‌بیند و یقین دارد که باعِث وی را بعد از مرگ با جسم و روحش زنده و برانگیخته می‌کند. این فهمش از نام زیبایِ باعث هدف از آفرینشش را برایش مشخص می‌کند و وجودش را در جهت بندگی خدا قرار می‌دهد.
[۴۱۶] (حسن): احمد، المسند (ش۲۷۵۴۵) / بزار (ش۴۰۸۸).