۸۴-مالِک المُلک
خداوندأمی‌فرمایند: ﴿قُلِ ٱللَّهُمَّ مَٰلِكَ ٱلۡمُلۡكِ تُؤۡتِي ٱلۡمُلۡكَ مَن تَشَآءُ وَتَنزِعُ ٱلۡمُلۡكَ مِمَّن تَشَآءُ﴾[آل عمران: ۲۶] (بگو: پروردگارا! ای همه چیز از آن تو! تو هر که را بخواهی حکومت و دارائی می‌بخشی و از هر که بخواهی حکومت و دارائی را بازپس می‌گیری.)
مالِک المُلکأکسی است که دارای مُلک و دارائی است و بندگان و آفریده‌هایش که صاحبشأبه عنوان مَلِک با آن‌ها برخورد می‌کند، تحت فرمان او هستند و بر همه چیز تسلّط و سیطره دارد. پس مَلِک بودن بر آن‌ها وصف خداوند است. [۴۲۴]مالِکَ المُلک، مالکِ متصرّف در هر چیزی است و اراده‌اش لازم الإجراست و هر آنگونه که بخواهد، به انجام می‌رساند و هیچ کس نمی‌تواند حکم و فرمان وی را نقض کند و یا پیش‌گیری نماید.
مؤمن مالکیّت خداوندأرا در هر چیزی دیده و تنها مالکیّت و فرمان و حکم وی را به رسمیّت می‌شناسد و خود را نیز در ملک و فرمان و سیطرۀ او می‌بیند بدین خاطر با ندای مالکش بدو که: به یگانگی خداأاقرار کن و اخلاص داشته باش و تسلیم خدا شو. با جان و دل لبیک گفته و خواهد گفت: اقرار کردم و سر بر آستان تو سائیدم و خالصانه تسلیم پروردگار جهانیان و مالک حقیقی آن گشتم. و در این راستا به‌گونه‌ای بر نفس خود سیطره دارد تا روزی که در برابر مالِک المُلکأحاضر گشت وظیفۀ بندگی خود را ادا کرده باشد. و مؤمن همیشه دارائی و حکوت را از وی می‌خواهد و در دارا شدن، آن‌ها را در مسیر قوانین و فرمانِ مالک حقیقی قرار داده و ادای وظیفه می‌کند.
[۴۲۴]) نمی‌توان "مِلک" را به عنوان صفت برای خداوند بکار برد؛ چون خداوندأمِلک نیست بلکه مالِکِ مِلک و مُلک و همه چیز است. "مَلِک و مَلِیک (دارای مبالغه زیاد)" نیز برای خداوندأدر قرآن آمده است.