۵۱-شَهِید
خداوندأمی‌فرمایند: ﴿وَٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءٖ شَهِيدٌ٦﴾[المجادلة: ۶] (خدا حاضر و ناظر بر هر چیزی است.)
شَهِید از مصدر "شُهود" یعنی؛ حاظر و ناظر و گواه. شَهِید بر تمامی ذرّات و امور و آفرینش هستی ناظر و حاظر و گواه است. شهودِ شَهِید بهترین و والاترین صورت علم و آگاهی را به وی انتقال می‌دهد به‌گونه‌ای که هیچ‌کاری و هیچ چیزی در زمین و در آسمان چه ذرّه‌ای؛ چه کوچک‌تر و چه بزرگ‌تر از وی پنهان نمی‌ماند. شَهِید گواهی بر حقّ الوهیّت خود و دادگریش می‌دهد و بعد از وی، فرشتگان و صاحبان دانش بر آن گواهی می‌دهند. شَهِیدأبر آنچه از قرآن به مقتضای دانش خاصّ خودش بر پیامبرجنازل کرده، به حق بودنش گواهی می‌دهد. شَهِیدأگواهِ بر حق بودن پیامبرش محمّدجو پذیرش و عدم پذیرش رسالت وی توسط مردمان و گواه تمام کردار انسان‌ها می‌باشد. شَهِیدأ، پیامبران†، ملائکه، اعضای بدن و برخی را بر برخی شاهد و گواه در قیامت قرار داده تا بر اعمالشان شهادت دهند.
مؤمن به گونه‌ای شَهِیدأرا ناظر و گواه بر اعمالش می‌بیند که حیاء و شرم در وجودش متبلور شده به گونه‌ای که مراقبت و تقوا با وجودش عجین می‌گردد. مؤمن گواهی دهندۀ الوهیّت و ربوبیّت خداوندأو حق بودن قرآن و روز رستاخیز و ملائکه است تا بدینوسیله خود از شاهدانِ قیامت قرار گیرد. بندۀ شَهِید کسی است که خداوندأرا شاهد و ناظر اعمالش می‌بیند و جانش را در راه خدا نثار می‌کند.