(۲-۳) دعای بعد از أذان و قبل از إقامه
بعد از پایان اجابت مؤذّن، بر پیامبر جدرود فرستاده شود. [۹۱]
(بعد از صلوات بر پیامبر ج) گفته شود: (أَللَّهُمَّ رَبَّ هَذِِهِ الدَّعْوَةِ التَّامَّةِ، وَالصَّلاَةِ القَائِمَةِ، آتِ محمّداً الْوَسِيْلَةَ وَالْفَضِيْلَةَ، وَابْعَثْهُ مَقَاماً مَحْمُوْداً الَّذِيْ وَعَدْتَهُ [۹۲]، (إِنَّكَ لاَ تُخْلِفُ الْـمِيْعَادَ).) [۹۳]
(بار الها! اى پروردگارِ این نداى کامل و نماز بر پا شونده، به محمّد ج"وسیله" (مقامى والا در بهشت) و فضیلت عنایت بفرما، و او را به مقام شایستهاى که وعده فرمودهاى نایل بگردان، (همانا تو خُلف وعده نمى کنى).)
شخص در بین أذان و اقامه براى خودش دعا کند؛ چرا که دعا در این هنگام رد نمىشود. [۹۴]
[۹۱] (صحیح): مسلم (ش۸۷۵) / ابوداود (ش۵۲۳) / ترمذی (ش۳۶۱۴). انجام این ذکر موجب میگردد که شفاعت رسول الله جبرای وی حلال شود. [۹۲] (صحیح): بخاری (ش۶۱۴) / ابوداود (ش۵۲۹). [۹۳] (صحیح): بیهقی، السنن الکبری (ش۲۰۰۹) والدعوات الکبیر (ش۴۹). [۹۴] (صحیح): احمد، المسند (ش۱۳۳۵۷) / ابن خزیمه (ش۴۲۷و۴۲۶).