پناهگاه مؤمن (مجموعه أذکار و دعاهای قرآنی و نبوی و أسماء الله)

۴۷-حَکِیم

خداوندأمی‌فرمایند: ﴿فَٱعۡلَمُوٓاْ أَنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ٢٠٩﴾[البقرة: ۲۰۹] (بدانید که بی‌گمان خدا قدرتمند چیره و حکیم و کاربجا است.)

حکیم یعنی؛ کاربجا و از روی حکمت. حکیم تمامی کارهایش بجا است. حکیمأدر زمینۀ آفرینش (خلق) بجا و دقیق عمل می‌کند و اندازه، شکل، توازن، رنگ، جایگاه، تناسب، ماندگاری و همه خصوصیّت و ویژگی‌های هستی بجا و ظریف می‌باشند. حکیمأدر زمینۀ فرماندهی و نگهداری (أمر) آن‌ها را دقیق و بدون هیچ انحراف و تغییر و تبدیلی در مسیر خود نگهداری و به حرکت درمی‌آورد؛ چرا که حرکت این آفریده‌ها در حقیقت افعال خداوندأاست. حکمت متعالی وی اقتضا می‌کند که هر چیزی در جایی که مصلحتش می‌باشد قرار گیرد و هیچ چیزی در "خلق و أمر" عبث و بیهوده نیست؛ چرا که حکیم از عبث پاک و منزّه و مبرّاست.

خداوندأبر مؤمنان منّت نهاده که در میانشان پیغمبری از جنس خودشان برانگیخت تا بر آنان آیات قرآن را بخواند، و ایشان را پاکیزه بدارد و بدیشان قرآن و حکمت ‌آموخت، پس مؤمنان قدر این موهبت را می‌دانند و علاوه بر شکر از حدود آن خارج نمی‌گردند. فرزانگی و حکمت مؤمن عبارت است از شناخت پروردگارأو عمل به دستوراتش آنگونه که باید باشد. همچنین از انجام اعمال بی‌فایده و عبث و بیهوده دوری می‌کند و از هر لحظه‌ای از زندگی‌اش نهایت استفاده را می‌کند؛ چرا که او می‌داند که زود دیر می‌شود و باید بار سفر آخرت را ببندد.