۴۲-جلیل
خداوندأمی‌فرمایند: ﴿تَبَٰرَكَ ٱسۡمُ رَبِّكَ ذِي ٱلۡجَلَٰلِ وَٱلۡإِكۡرَامِ٧٨﴾[الرحمن: ۷۸] (نام پروردگار ارجمند و گرامی تو، چه مبارک نامی است!.)
جلیل به معنای ارجمندی و در اصل برای بزرگی مادّی بکار برده شده ولی برای خداوندأیعنی؛ بزرگی و ارجمندی معنوی. جلیلأتمامی صفات کمال، جمال و جلال را داراست. جلیلأدر ذات و صفاتش متعالی و بلندمرتبه است به گونه‌ای که جلالیّت و بزرگی و کبریایی و عظمت و عزّت و بی‌نیازی و علم و قدرتش در اوجِ کمال و جمال، مختص ذات مقدّسش می‌باشد و هیچکدام از آن‌ها حصر و محدودیتی ندارند. فقط جلیل جامع این صفاتِ کمال و جمال است. جلیلأدر صفاتش در اوج و برتری می‌باشد که کمالِ جلالش بر کسی قابل دسترسی نیست. همه در برابر جلیل ذلیل و حقیرند و هر بنده‌ای وی را به جلالیّت وصف کند و هیبتِ جلالیّتش را داشته باشد، وی را بزرگی و مجد می‌بخشد.
مؤمن در دقّت در بزرگی و زیبایی جلیل قلب و جان و روحش را تقدیم و فدای پروردگارش می‌کند و در هیبتِ جلالش خوف و هراسش زیاد و در شوقِ جلالش رغبتش به کُرنش و بندگی زیاد می‌شود. و با تبلور جمال و جلال وی، راهی جز وصال به آستانِ قدس او نمی‌شناسد.