پنجم: فتح باب در سال ۲۲ هـ
عمر بن خطابسبه سراقه بن عمرو که ذو النور لقب داشت، نوشت که به عنوان امیر لشکر قرار گیرد و برای نبرد راهی میدان شود، سراقه نیز طبق فرمان عمرسحرکت کرد، بعد از اینکه پیشاهنگ لشکر (عبدالرحمن بن ربیعه) به پادشاه باب رسید (در آن هنگام شاه آن‌جا، شهربراز بود که از مردم فارس و پادشاه آن مرز بود و اصل وی از خاندان شهربراز شاه بود که او بر شام حمله کرده و بنی اسراییل را کشته بود) شهربراز نامه نوشت و امان خواست که پیش عبدالرحمن آید و او امان داد که بیامد و گفت: او به مسلمانان تمایل پیدا کرده و خیر آنها را می‌خواهد.
عبدالرحمان گفت: بالاتر از من مردی هست که نزدیک تو رسیده سوی او برو. و او را عبور داد که سوی سراقه رفت و از وی امان طلبید، سراقه نیز امان نامه نوشت و پس از آن، بکیر بن عبدالله و حبیب بن مسلمه و حذیفه بن اسید و سلمان بن ربیعه را به مردم کوهستان‌های اطراف (لان، تفلیس و موقان) ارمینیه فرستاد. بکیر، موقان را فتح کرد و امان‌نامه را برای آنها نوشت.
در این اثنا بود که سراقه وفات کرد و عبدالرحمن بن ربیعه را به عنوان جانشین خود تعیین کرد. وقتی خبر مرگ سراقه و جانشینی عبدالرحمن به عمر رسید؛ عبدالرحمن را بر مرز باب واگذاشت و دستور داد که به غزای ترکان رود [۱۷۳۹].
[۱۷۳۹] تاریخ الطبری (۵/۱۴۵).