زندگانی مادر مومنان بانو عایشه رضی الله عنها

عهد طفولیت

اشخاص استثنایی در همان سنین کودکی از حرکات و سکنات و نیز از سخنان و گفته‌های ممتازی برخودار می‌باشند، در پیشانی اقبالشان نور خوشبختی به خودی خود می‌درخشد و از آینده‌ی درخشان آنان و ظهور اعمالی معجزه‌ آسا بر دستانشان خبر می‌دهند.

حضرت عایشه لنیز چنین بود، در هر حرکتی از حرکاتش آثار سعادت نمایان بود، گرچه بچه بیشتر به بازی و سرگرمی مشغول می‌شود و بازی مقتضای سنی او در آن وقت می‌باشد، حضرت عایشه لنیز در بچگی علاقه‌زیادی به بازی داشت دختر بچه‌های محله‌ پیش او جمع می‌شدند و اکثراً او با آنها بازی می‌کرد، اما در این دوران دختر بچگی و بازی و سرگرمی، احترام و ادب رسول اکرم صرا نیز همیشه مد نظر داشته و رعایت می‌کرد.

چه‌ بسا این‌گونه بود که عایشه بازی می‌کرد و دوستانش هجوم می‌آوردند، اتفاقاً رسول الله صمی‌رسید، او بلافاصله عروسک‌ها را مخفی می‌کرد و رفقای عایشه به محض دیدن آن حضرت صمخفی می‌شدند.

اما چون آنحضرت صبا بچه‌ها محبت خاصی داشت و بازی آ‌ن‌ها را بد نمی‌دانست، بنابراین دختران را دوباره صدا می‌کرد و می‌گفت با عایشه بازی کنید [۲۴]. عایشه‌ از میان تمام بازی‌ها دو بازی را بیشتر دوست می‌داشت: عروسک بازی و تاب بازی.

یک مرتبه عایشه با عروسک‌ها بازی می‌کرد که رسول اکرم صرسیدند و در بین عروسک‌ها یک اسب هم بود که در راست و چپ او دو بال زده شده بود، آ نحضرت پرسید که این چیست؟ جواب داد اسب است.‍ آنح ضرت فرمود: اسب‌ها که بال ندارند. او گفت اسب‌های سلیمان که بال داشتند. آن حضرت از این حاضر جوابی خوشحال شدند.

از اینجا می‌توان به حاضر جوابی فطری عایشه، واقفیت مذهبی و ذکاوت ذهن و سرعت فهم او پی برد.

عموماً کودکان دارای طبیعت و فطرتی یگانه‌ می‌باشند، و آن این‌که‌ به‌ چیزی اهمیت نمی‌دهند و چیزی از نظر آنان قابل توجه‌ نمی‌باشد و معمولا تا سن هشت الی نه سالگی نمی‌توانند به عمق و ژرفای سخنی پی ببرند، اما حضرت عایشه لدر این خصوص از طبیعتی ویژه‌ برخوردار بود، ایشان خاطرات و حرف‌های کودکی را یک به یک بیاد داشت و آنها را روایت می‌کرد و از آنها احکام و جزئیات فقهی را استنباط می‌نمود، همچنان‌که‌ مصلحت‌ها و فلسفه را از وقایع دوران بچگی شرح می‌داد تا آن‌جا که‌ اگر آیه‌ای به گوشش خورده بود آن را نیز به یاد داشت.

می‌گوید: آیه‌ی: ﴿بَلِ ٱلسَّاعَةُ مَوۡعِدُهُمۡ وَٱلسَّاعَةُ أَدۡهَىٰ وَأَمَرُّ٤٦﴾[القمر: ۴۶]. در مکه‌ نازل شد که‌ من کودکی بودم و بازی می‌کردم [۲۵].

در هنگام هجرت پیامبر صبه‌ مدینه‌، عایشه‌ لهشت سال سن داشت، اما در این کم سنی حافظه و هوش‌مندی او طوری بود که تمام واقعیات هجرت نبوی و مسائل جزئی آن را نیز به یاد داشت به جز او هیچ صحابی‌ای تمام واقعیات هجرت را مسلسل و کامل حفظ نکرده است [۲۶].

[۲۴] صحیح مسلم، باب فی فضل العایشه‌ ش ۲۴۴۰، صحیح ابن حبان ۱۳/۱۷۳ ش ۵۸۶۳ انتشارات: مؤسسه‌ الرساله‌، بیروت ۱۴۱۴ هـ بیهقی در سنن الکبری، باب ما جاء فی اللعب ۱۰/۲۱۹، صحیح بخاری کتاب الادب ش ۶۱۳۰. [۲۵] صحیح بخاری، تفسیر سوره‌ی قمر ش ۴۸۷۶ و ش ۴۹۹۳ باب تألیف القرآن. [۲۶] صحیح بخاری و مسلم و ...، ابواب الهجرة.