مهربانی و نرم‌خویی
پیامبر صگاهی به خاطر عطوفت و مهرورزی با عایشه لبه شوخی و خنده با او می‌پرداخت و جهت نرم‌خویی و کسب رضایت خاطر او به سخنانش گوش فرا می‌داد؛ باری در اثنای گفتگو اسم خرافه به میان آمد که پیامبر صپرسید: می‌دانی خرافه که بود؟ یک نفر از قبیله عذره بود، در جاهلیت جنها او را برداشته و با خود بردند، او برای مدتی طولانی در میان آنان باقی ماند. او چیزهای عجیب و غریبی دیده بود و هنگامی که برگشت، آنها را برای مردم تعریف کرد. بنابراین مردم هرگاه حرف عجیبی می‌شنیدند، می‌گفتند این حرف، خرافه است [۱۵۳]. (در زبان ما خرافه را به صورت جمع یعنی خرافات استعمال می‌کنند).
[۱۵۳] مسند امام احمد ۶/۱۵۷ ش۲۵۲۸۳، مجمع ازوائد- هیثمی۴/۳۱۵، المعجم الکبیر- طبرانی۶/۵۶-۱۵۵ ش۶۰۶۹، مسند اسحاق بن راهویه ۳/۸۰۱ ش۱۴۳۶ و مسند ابویعلی موصلی ۷/۴۱۹ ش۴۴۴۲.