علمای شیعه: بی‌تردید ابوبکر یار غار بوده است
در این بخش، از بعضی از علمای شیعه که یار غار بودن حضرت ابوبکر صدیق را قطعی و مسلم می‌دانند یاد می‌کنیم!
۱- شیخ مفید می‌نویسد: «أمّا خروج أبي بكر مع النبي ج، فغير مدفوع، وكونه في الغار معه غير مجحود، واستحقاق اسم الصحبة معروف» [۳۶۵]
یعنی: «اما خارج شدن ابوبکر همراه رسول خدا جغیر قابل رد و بودنش همراه رسول خدا در غار نیز غیر قابل انکار است، و همچنین مستحق بودن ابوبکر به اسم صاحب معروف است.»
۲- مرجع تقلید شیعه «آيةالله جعفر سبحانی» می‌نویسد: «ان ما هو مسلّم به هو أن رسول اللّه جأمضى هو وأبو بكر ليلة الهجرة وليلتين اخريين بعدها في غار ثور الذي يقع في جنوب مكة في النقطة المحاذية للمدينة المنورة..» [۳۶۶]
یعنی: «آنچه مسلم است اینست که پیامبر شب هجرت را با «ابوبکر» در غار «ثور» که در جنوب مکه (نقطهء مقابل مدینه) است بسر برده است...» [۳۶٧]
۳- ابو الفتوح رازی در روض الجنان: «و خلاف نیست که آن دو کس که در غار بودند: رسول جبود و ابوبکر» [۳۶۸]
۴- علامه طباطبایی صاحب المیزان: «و المراد بصاحبه هو أبو بكر للنقل القطعي.» [۳۶٩]
یعنی: «و مقصود از «صاحب- همراه» او بنا بر نقل قطعى ابوبکر است.» [۳٧۰]
۵- سید علی اکبر قرشی: «ثانِی اثْنَینِ یعنى دوم دو نفر بود و کس دیگرى نداشت، مراد از «صاحب» ابوبکر است که خبر قطعى آن را ثابت مىکند.» [۳٧۱]
و در جایی دیگر می‌نویسد: «ناگفته نماند: آیه صریح است در اینکه آنحضرت رفیقى در غار داشته است. و بتصریح همه او ابوبکر بود.» [۳٧۲]
فایده: یار غار بودن ابوبکر صدیق چنان مسلم است که احدی آن را نفی و انکار نمی‌کند و احدی در این باره اختلاف ندارد و همچنین نقل قطعی آن را ثابت می‌کند و همه بر یار غار بودن ابوبکر صدیق تصریح کرده‌اند. (مختصر سخنان این ۵ عالم شیعی)
[۳۶۵] تفسیر القرآن المجید، ص: ۲۵۱، شیخ مفید _ قم؛ الإفصاح فی الإمامة، ص: ۱۸۵، شیخ مفید _قم [۳۶۶] سید المرسلین (ترجمۀ فروغ ابدیت به عربی)،ج۱،ص:۵٩۱، جعفر سبحانی، مترجم:جعفر الهادی _ قم،ط۳؛و رسائل و مقالات (عربی)، ج۶، ص: ۳۵۳، جعفر سبحانی _قم،ط۲ [۳۶٧] فروغ ابدیت،ص:۴۱۱، جعفر سبحانی _قم؛ و مجلۀ «درس‌هایی از مکتب اسلام» آذر ماه ۱۳۴۲ ش (سال پنجم) شمارۀ ۳ ص۳۳، عنوان مقاله: نکات جالبی از تاریخ اسلام، سرگذشت هجرت، جعفر سبحانی [۳۶۸] روض الجنان (تفسیر ابوالفتوح)، ج٩، ص: ۲۵۱ _مشهد [۳۶٩] المیزان فی تفسیر القرآن، ج٩، ص: ۲٧٩، سید محمد حسین طباطبایی؛ قم،ط۵ [۳٧۰] ترجمه المیزان، ج٩، ص: ۳٧۴ [۳٧۱] تفسیر أحسن الحدیث، ج۴، ص: ۲۳٧ [۳٧۲] قاموس قرآن،ج۵،ص ۱۲٩، سید على اکبر قرشى؛اسلامیه_ تهران،ط۵