اولیاء الهی نمی‌ترسند و حزن ابوبکر مذموم است!
سید محمد حسینی شیرازی دربارۀ قید «لا تحزن» گفته است: «والحزن لم يكن صحيحا وإلا لم ينهه الرسول جأَلا إِنَّ أَوْلِياءَ اللَّهِ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ ولا هُمْ يَحْزَنُون» [۸۸۶]
سلطان واعظین شیرازی نیز می‌نویسد: «و از براى اولیاء اللّه علائمى می‌باشد که أهمّ از همه آن‌ها بنابر آنچه در قرآن مجید است آنکه در پیشآمدهاى روزگار ابدا ترس و حزن و غم و اندوهى پیدا نکنند بلکه صبر و توانائى پیشه کنند چنانچه در آیه ۶۳ سوره ۱۰ (یونس) می‌فرماید: ﴿أَلَآ إِنَّ أَوۡلِيَآءَ ٱللَّهِ لَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ ٦٢﴾» [۸۸٧]
هر که تا به اینجا با ما همراه بوده و نوشته‌های گذشته را خوانده است، به خوبی جواب را می‌داند و می‌داند که انبیاء الهی از جمله نبی اکرم جو حضرت موسی و ابراهیم و لوط و هارون و یونس و... علیهم السلام اجمعین، محزون شده و می‌ترسیدند؛ حال با تعبیر آخوند شیعی که از قرآن غافل است آن انبیاء الهی نیز از دایرۀ اولیاء خدا خارج می‌شوند!!!
اما در مورد آیۀ ﴿أَلَآ إِنَّ أَوۡلِيَآءَ ٱللَّهِ لَا خَوۡفٌ عَلَيۡهِمۡ وَلَا هُمۡ يَحۡزَنُونَ ٦٢﴾یعنی: «آگاه باشید که بر دوستان خدا نه بیمى است و نه آنان اندوهگین مىشوند»
چنانکه از دیگر آیات استفاده می‌شود؛ این آیه دربارۀ جهان بازپسین است و در آن جهان بر اولیاء الهی حزن و اندوهی نیست؛ وگرنه چنان که در روایات شیعه وارد شده است، هر که منکر خوف انبیاء الهی شود، کافر و از دین خارج می‌شود!! که ان شاء الله به آن فقره نیز خواهیم پرداخت!
خداوند می‌فرماید: ﴿هَلۡ يَنظُرُونَ إِلَّا ٱلسَّاعَةَ أَن تَأۡتِيَهُم بَغۡتَةٗ وَهُمۡ لَا يَشۡعُرُونَ ٦٦ ٱلۡأَخِلَّآءُ يَوۡمَئِذِۢ بَعۡضُهُمۡ لِبَعۡضٍ عَدُوٌّ إِلَّا ٱلۡمُتَّقِينَ ٦٧ يَٰعِبَادِ لَا خَوۡفٌ عَلَيۡكُمُ ٱلۡيَوۡمَ وَلَآ أَنتُمۡ تَحۡزَنُونَ ٦٨ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ بَِٔايَٰتِنَا وَكَانُواْ مُسۡلِمِينَ ٦٩ ٱدۡخُلُواْ ٱلۡجَنَّةَ أَنتُمۡ وَأَزۡوَٰجُكُمۡ تُحۡبَرُونَ ٧٠﴾[الزخرف: ۶۶-٧۰].
یعنی: «آیا جز این انتظار مىبرند که رستاخیز در حال غفلتشان ناگهان بر آنان فرا رسد؟ * دوستان [دنیایى] در آن روز دشمن یکدیگرند، بجز پرهیزکاران* اى بندگان [پرهیزکار] من، امروز ترس و اندوهى نخواهید داشت* همان بندگانى که به آیات ما ایمان آوردند و تسلیم [امر ما] بودند *شما و همسرانتان به بهشت در آیید، در حالى که شما را شادمان کنند.»
﴿ٱدۡخُلُواْ ٱلۡجَنَّةَ لَا خَوۡفٌ عَلَيۡكُمۡ وَلَآ أَنتُمۡ تَحۡزَنُونَ ٤٩﴾[الأعراف: ۴٩] یعنی: «داخل بهشت شوید. شما را ترسى و اندوهى نیست» [۸۸۸]
و چنانکه در آیات گذشته خواندیم انبیاء الهی بر جان خود نیز می‌ترسیدند و همچنین حضرت علی در نهج البلاغه خطبۀ ۱٩۳ دربارۀ صفات اولیاء الهی می‌فرماید: «قُلُوبُهُمْ مَحْزُونَةٌ وشُرُورُهُمْ مَأْمُونَة»یعنی: «قلب‌هایشان پر از اندوه است و انسان‌ها از شرشان در امانند»
[۸۸۶] تقریب القرآن إلى الأذهان، ج۲، ص: ۴۰۰، سید محمد حسینی شیرازی؛ دار العلوم _ بیروت [۸۸٧] شبهاى پیشاور در دفاع از حریم تشیع، ص: ۳۸۳؛ دار الکتب اسلامیه _تهران، ط۳٩ [۸۸۸] همچنین: البقره:۶۲؛ آل عمران:۱٧۰؛ الزمر:۶۱ و...