دو یار غار

ائمۀ شیعه به خاطر ترس، منزوی بودند!

شیخ عبدالجلیل قزوینی در علت منزوی بودن بعضی از ائمۀ شیعه می‌نویسد: «و ازین سادات هرکه تظاهر می‌کرد بنى امیه و بنى عبّاس بزهر یا بتیغ او را هلاک کردند چون حسین على که با هفتاد نفس زکیه کشته آمد بطفّ کربلا، و چون موسى کاظم که بفرمان هارون الرّشید سندى بن شاهک او را در حبس زهر داد، و چون علىّ بن موسى الرّضا بخوراسان مأمون بزهر هلاک فرمود تا بدانند که اگر بعضى منزوى شدند از خوف اعدا بود و اقتدا بانبیا و مصطفى کردند» [٩۲۳]

حال سؤال اصلی این است: «مگر شیعه معتقد نیست که ائمۀ شیعه معیت الهی را همراه خود داشتند؟؟ اگر جواب مثبت است، می‌پرسیم: آیا ائمه به مدد خداوندی ایمان نداشتند که خائف بودند؟؟ مگر امام زمان شیعه معیت الهی را همراه خود ندارد که می‌ترسد؟؟؟

عین این سؤالات را شیعیان صفوی در مورد ابوبکر صدیق مطرح می‌کند و در نهایت نتیجه می‌گیرد که ابوبکر مؤمن نبود!! حال در مورد ائمۀ خود چه می‌گویید؟؟

[٩۲۳] نقض، متن، ص: ۱۵۸، عبدالجلیل قزوینی رازی