پیامبران پیشین به وقت سفر چه کسی را با خود همراه می‌کردند؟
بیایید قرآن را بگشاییم و ببینیم که دیگر پیامبران به هنگام هجرت چه کسانی را همراه خود برده‌اند، ببینیم که آیا حضرت موسی÷، دشمن خود یعنی فرعون را همراه خود برد؟ ببینیم که اگر بخواهیم از سیرت دیگر پیامبران درس بگیریم، می‌توانیم چه درسی کسب کنیم، آیا از سیرت آنان می‌فهمیم که به وقت هجرت باید دشمن را همراه خود برد یا دوست مخلص را؟؟
۱- خداوند در مورد موسی و همراهش یوشع÷می‌فرماید:
﴿وَإِذۡ قَالَ مُوسَىٰ لِفَتَىٰهُ لَآ أَبۡرَحُ حَتَّىٰٓ أَبۡلُغَ مَجۡمَعَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ أَوۡ أَمۡضِيَ حُقُبٗا ٦٠﴾[الكهف: ۶۰ و آيات بعدش] «و [یاد آر] آن زمان را که موسى به شاگردش [یوشع بن نون] گفت: «دست از طلب ندارم تا به مجمع البحرین [جاى به هم رسیدن دو دریا] برسم، هر چند سالهایى راه سفر بپویم.»
می‌بینیم که موسی÷شخصی را به عنوان یار و همسفر خود قرار داد که نزدیک‌ترین شخص و مخلصترین یار او بود و بعدها به نبوت برگزیده شد، ولی شیعه به نبی اکرم جتهمت میزند که بدترین دشمنش را همراه خود برد!!
ابن حزم در این باره سخن زیبایی دارد و می‌فرماید: «حضرت موسی به موقع سفر، یوشع را با خود همراه کرد و یوشع نیز جانشین حضرت موسی÷شد؛ رسول خدا جنیز به موقع هجرت ابوبکر را با خود همراه کرد و ابوبکر جانشین آن حضرت جشد!» (نقل به مضمون)
۲- خداوند در مورد همراهی همسر موسی÷با حضرت موسی، می‌فرماید:
﴿۞فَلَمَّا قَضَىٰ مُوسَى ٱلۡأَجَلَ وَسَارَ بِأَهۡلِهِۦٓ﴾[القصص: ۲٩] یعنی: «همین که مدت خدمت موسى پایان پذیرفت بهمراهى عیالش از نزد شعیب بقصد عزیمت بمصر حرکت کرد»
حال فکر کنید که اگر نبی اکرم جبه سفر خطرناکی می‌رفت و ام المؤمنین عایشه را همراه خود می‌برد، شیعه چه می‌گفت و چه بلوایی به راه می‌انداخت!!
۳- در مورد حضرت ابراهیم÷و همراهی حضرت لوط÷با ایشان، می‌فرماید: ﴿وَنَجَّيۡنَٰهُ وَلُوطًا إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَا لِلۡعَٰلَمِينَ ٧١﴾[الأنبياء: ٧۱].
یعنی: «و ما ابراهیم را با (برادرزادهاش) لوط (از شر نمرودیان) برهانیدیم و به (شام) سرزمینى که مایه برکت جهانیان قرار دادیم آن‌ها را بفرستادیم.»
می بینیم که حضرت ابراهیم یا حضرت لوط÷دشمنان خود را با خود همراه نکردند بلکه آن دو که همراه یکدیگر بودند، هردو رسول خدا بوده‌اند؛ و همینطور است وضعیت ابوبکر صدیق و همراهی ایشان با نبی اکرم جکه یار غار آن حضرت مخلصترین یار آن حضرت جبود.
در آیات می‌خوانیم که خداوند خطاب به رسول خود می‌فرماید: ﴿أُوْلَٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ هَدَى ٱللَّهُۖ فَبِهُدَىٰهُمُ ٱقۡتَدِهۡۗ﴾[الأنعام: ٩۰]. یعنی: «پیامبران پیشین را خدا هدایت کرده است پس ای پیامبر به هدایت آنان اقتدا کن»و همچنین، حضرت ابراهیم نیز «اسوةحسنه» معرفی شده‌اند. پس رسول خدا جدر این مورد انبیاء پیشین را الگو قرار داده و بهترین یار خود را همراه خود برده است نه دشمن خود را.