نخست: خانههای پیامبر اکرم ج جزئی از مسجد بودند
برای پیامبر اکرم ج اتاقهایی اطراف مسجد ساخته شد تا او و خانوادهاش در آن سکونت گزینند. خانههای او مانند خانههای پادشاهان و کسراها و قیصرها نبود؛ بلکه بسان خانههای کسانی بود که از دنیا و زیباییهای آن خود را دور کرده و به دنبال سرای آخرت بودند بنابراین، خانههای او مانند مسجدش با گل و خشت و مقداری سنگ ساخته شده بودند و سقف خانهها با تنه و شاخههای درخت خرما پوشانده شده بود و خانههایش به قدری کوچک بودند که دست پسر بچۀ بزرگی به بالای آن میرسید. حسن بصری میگوید: «پسربچهای بودم که با مادر خیره، کنیز ام سلمه، همراه بودم و دستم به سقف خانههای پیامبر اکرم ج میرسید» [۱۱۲۵].
و این گونه خانههای پیامبر اکرم ج در نهایت سادگی بودند؛ در حالی که در مدینه، قلعههایی وجود داشت که سران قوم آن را میساختند که دوران صلح با زندگی نمودن در آن افتخار میورزیدند و در دوران جنگ، خود را در آن مصون نگاه میداشتند و از آن جا که صاحبان آن به آن فخر میورزیدند، برای آن قلعهها نامگذاری مینمودند، همان گونه که قلعه عبدالله ابن سلول، «مزاحم» نام داشت و قلعه حسان بن ثابت س «فارع» نام داشت، اما پیامبر اکرم ج خانهاش را به صورت ساده و متواضعانه بنا نهاد. او میتوانست برای خود قصری با شکوه و بلند بسازد و اگر کوچکترین اظهار علاقهای به چنین چیزی میکرد، بدون هیچ تردیدی انصار آن را میساختند. علاوه بر این، او میتوانست از اموال و داراییهای عمومی دولت مانند: غنیمت و غیره در ساخت چنین بنایی استفاده کند، ولی چنین نکرد تا برای امتش نمونه و الگویی والا در تواضع و فروتنی و آمادگی برای زندگی پس از مرگ باشد [۱۱۲۶].
[۱۱۲۵] السیرة النبویة، ابی شهبه، ج ۲، ص ۳۶. [۱۱۲۶] التاریخ الاسلامی، حمیدی، ج ۴، ص ۱۳.